 |
Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Biermann
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Υπόγεια Ρεύματα
Μεθυσμένα Ξωτικά
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δε γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
|  |
Tекст: Dimosthenis Kourtovik & Wolf Biermann
Mузика: Thanos Mikroutsikos
Прва представа: Maria Dimitriadi
Остале представе:
Vasilis Papakonstadinou
Ypoyia Refmata
Methysmena Xotika
Hladnu zenu, koja me dodiruje
Laznog drugara, koji mi zahvaljuje
Koji od drugih, hrabrost potrazi
A on, uvek po sebi se sere
U gradu, koji se podelio na dve
Dosadno mi je
I kazite, zasluzuje nase vreme
Onih birokrata pleme
Stave se zeljom velikom
Igraju po covecim vratom
U sirom istorije pokretu
Dosadni mi su
I sta bismo gubili, bez svih ovih
Bez profesora, svapskih onih
Koji bi bolje razumeli sve
Da nisu punili, uvek stomake
Sluge, mace, sire roblje
Dosadno mi je
I ucitelji mladosti jesu lazovi
Vode ucenike da budu robovi
Svaku zastavu na jarbol nose
Uz idealiste, prave sluge
Koji su na umu, umorni svi
Ali poslusnost, imaju svi
Dosadni su mi
I srednji covek po tome isvestni
Nikad pobednik a slucaj nesrecni
Koji navika, svaku zlobu
Samo da ima, punu torbu
I revolucije u snovima trazi
Dosadan mi je
I pesnici rukom mokrom
Slave oni nase otadzbine padom
Strastom iz zlobe se prave stihovi
Sa njim udruzeni nasi vragovi
Jegulje gadne prodali se svi
Dosadni su mi
I pesnici rukom mokrom
Slave oni nase otadzbine padom
Strastom iz zlobe se prave stihovi
Sa njim udruzeni nasi vragovi
Jegulje gadne prodali se svi
Odvratni su mi
Jegulje gadne prodali se svi
Odvratni su mi
| |
