 |
Στίχοι: Ρεβέκκα Ρούσση
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Χρύσπα
Τι κρίμα που τον πόλεμο τον χάσαμε
μαζί κι ας αγαπιόμασταν, ξεχάσαμε
Τι κρίμα που δεν είδαμε σαν ξένοι
πως ό,τι μας χωρίζει αυτό μας δένει
Και παίζεται η ζωή στα περιθώρια
ευθεία η γραμμή κι εγώ στα όρια
Τα όρια που έβαλες να πιάσω
κι εγώ στο τέλος θα τα ξεπεράσω
Μα κοίτα με δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος
κλειδώνω δεν ανοίγω σε κανέναν
και γίνομαι απλά ο άλλος άνθρωπος
κι ας σκότωσα εμένα κι όχι εσένα
Τα ρούχα η κάθε σκέψη όλα τα πέταξε
το πάτωμα καθρέφτης που δεν έσπασε
κοιτάω το πρόσωπό μου και σε βλέπω
ανοίγω και το τελευταίο πακέτο
Ανάβω ένα τσιγάρο κι ας μη κάπνιζα
και έτσι νιώθω πως επαναστάτησα
στα χρόνια που σε είχα εδώ κοντά μου
θηλιά που’χα περάσει στην καρδιά μου
|  |
Letra: Revekka Roussi
Música: Stefanos Korkolis
Desempenho primeiro: Hryspa
É uma pena que a guerra perdida
juntos, o que amamos esquecemos,
É uma pena que não somos como estranhos
o que nos separa é isso que nos une
E toca a vida nas margens
reta linha e eu no limite
O limite que lança e agarro
e eu no fim vou correr.
Mas olhe não sou o mesmo homem
tranquei não abro a qualquer pessoa
e eu me tornei simplesmente um outro homem
e se me matei, não foi você
As roupas, em cada lembrança, todas voam
o espanto no espelho que não quebrou
vejo a minha face e te vejo
abro e o último pacote
Acendo um cigarro, mesmo que eu não fume
e assim eu sinto que cobre
os anos que tive você aqui perto de mim,
o laço que passou em meu coração.
| |
