 |
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Κατήρα
Άλλες ερμηνείες:
Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Λίτσα Σακελλαρίου
Νανά Μούσχουρη
Μαρία Φαραντούρη
Έλλη Πασπαλά
Σαββίνα Γιαννάτου
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάν με τον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν τον σταυρό.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τον επνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στον γιαλό.
Έλα κόρη της σελήνης,
κόρη του αυγερινού.
Να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια του ουρανού.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
από εχθρούς και από πιστούς.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μέσα οι νιες.
Τα παιδιά μες τα χωράφια
κοροϊδεύουν τον παπά
του φοράνε όλα τα άμφια
και το παν στην αγορά.
Έλα κόρη της σελήνης,
έλα και άναψε φωτιά.
Κοίτα τόσα παλληκάρια
που κοιμούνται στη νυχτιά.
Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
και ό,τι αρπάξουν δε θα μείνει
γιατί ευθύς μελαγχολούν.
|  |
Paroles: Manos Hatzidakis
Musique: Manos Hatzidakis
Première Performance: Maria Katira
Autres interprétations:
Maryarita Zorbala
Litsa Sakellariou
Nana Moushouri
Maria Faradouri
Elli Paspala
Savvina Yiannatou
Les enfants, en bas dans la plaine
ont cessé de parler,
Ils se contentent de plonger dans les fleuves
pour attraper la croix.
Les enfants, en bas dans la plaine
ont fait la chasse à un fou,
Ils l'étranglent de leurs mains
et le brûlent sur la plage.
Eh ! Fille de la lune
Fille de l'étoile du berger,
Offre, à tes enfants
quelques caresses du ciel.
Les enfants en bas dans la plaine
font la chasses aux bourgeois,
Ils tranchent les têtes
des ennemis comme des fidèles.
Les enfants, en bas dans la plaine
coupent du romarin,
Ils en décorent les puits
pour y faire tomber les filles
Les enfants, dans les champs
ridiculisent le pope
Ils l'ont déguisé avec des vêtements
et le conduisent sur la place
Eh ! Fille de la lune,
viens allumer le feu,
Regarde ces vaillants gaillards
qui dorment pendant la nuit.
Les enfants ont perdu la mémoire,
Ils vendent leurs ancêtres.
Et, ce qu'ils attrapent, ils ne le garderont pas
parce qu'ils deviennent tout de suite tristes.
| |
