 |
Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ’ ακουμπά
στον παράξενό μου χρόνο.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες.
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου την ψύχρα.
Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ’ αφήνει.
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos.
|  |
Letra: Nikolas Asimos
Música: Nikolas Asimos
Desempenho primeiro: Nikolas Asimos
Outras performances:
Vasilis Papakonstadinou
Cortado de tudo e todas
numa órbita enfeitiçada
em vias saio mas encontro
nada que me sustenta
neste estranho tempo
Sabemos que é mentira
mas nos tornamos dois em um
até te abraçar, a me abraçar
a enganar-te, a me enganar
por te amar, a me amar
assim por pouco, tanto por um pouquinho
Como dois fogos de artifício
parecemos como mensagem telepática
nas faces de nossas voltas
sem sinais e sem idéias
sem bagunça nenhuma
vence o dia no gosto da noite
e a minha alma salta
no interminável gelo
Você deseja tocar a verdade
por fugir fora do hábito
arraste e venha a lavar
e se sou o puro
a te amar a me amar
assim por pouco, por um pouco
passando foice em pecados a passar
onde o cimento da morte
deixa indiferente
Te retribuo, e é agora
blindado tempo
com um duro e gélido temor
te abordo, minha pequena
me ocupa mais, não iludo
Sabemos é mentira
mas nos tornamos os dois em um
façamos versos
que caminham como caranguejos
declina a valiosas carícias
luz vaporosa dentro da escuridão
A um salto a eu te reencontrar
na marialva, salto a derrotar e passo
Venceremos, Venceremos
| |
