Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132733 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

August - 2438 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Γιώργος Νταλάρας
Ελευθερία Αρβανιτάκη

Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό


Text: Nikos Papazoylou
Musik: Nikos Papazoylou
Uraufführung: Nikos Papazoylou

Weitere Aufführungen:
Haroula Alexiou
Yioryos Dalaras
Eleftheria Arvanitaki

Warum wohl muß dies Lied ein trauriges sein
als hätt es sich auf einmal von meinem Herzen losgerissen
und in dem von Glück überschwemmten Moment
meine Lippen erreicht und mich ertränkt
wart ab bis zum Ende, sagst du

Ich liebe dich, hab aber keine Stimme um es dir zu sagen
und das ist ein Leid, ein unerträgliches
mein Schmerz löst mich auf, denn ich fühle es auch
der Weg, den wir genommen haben, ist nicht begehbar
halt durch, es wird schon gehen, sagst du

Wie kann ich's vergessen, ihr loses Haar
den Sand, der uns wusch wie ein Wasserfall
wie sie sich über mich lehnte und mir tausend Küsse gab
großzügig geschenkte Diamanten
Ich werde gehen, komme es wie es wolle

Bei welcher Ekstase, bei welchem Zaubertanz
kann so ein Geschöpf geboren worden sein
aus welchem entfernten Stern kam das Licht
das sich in ihren Augen versteckte
und ich, der Glückliche, der's gesehen hat

In ihrem Blick ein winziger Himmel
er blitzt, bewölkt sich, wickelt sich wieder ein
aber wenn die Nacht kommt füllt er sich mit Licht
ein Augustmond geht auf
und aus ihm leuchtet das Gefängnis

Wie kann ich's vergessen, ihr loses Haar
den Sand, der uns wusch wie ein Wasserfall
wie sie sich über mich lehnte und mir tausend Küsse gab
großzügig geschenkte Diamanten
Ich werde gehen, komme es wie es wolle

   Κ140678 © 08-11-2005 @ 08:40

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο