 |
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω... γιατί είμαι εδώ
Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτουποταγή
Ηθοποιος παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δε σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Σύνδεση otenet
Γλυκά απ’ το Pallete
Μετά στα Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι` άλλα
Βάλτο στα πόδια πονάει πολύ
Σε φτύνω, σε φιλώ δε σε πάω μα σ` αγαπώ
Παράνοια διάνοια επιφάνεια
Στεριά Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα... καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα... καλά μου δάκρυα
Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει.
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
''Kαλά να πάθει Καλά να πάθει Καλά να πάθει''
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ
Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Μεγάλωσα θα πει
Να` ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουνε για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα
|  |
Letra: Haroula Alexiou
Música: Haroula Alexiou
Desempenho primeiro: Haroula Alexiou
Envelheci
Na monstruosa cidade
tenho muito medo, a poluição, e as mentiras
engulo palavras
escorregadia do meu sofrimento aprendo
imbecil a sede minha , vejo …porque estou aqui
envelheci
Com sentimentos, quimeras, com transações monetárias
Com vistas de simpatia
e inúteis esforços para estarmos bem
nós?
Outro nós, outros nós
Sempre falamos de outros, Sempre de outros falamos.
Sempre de outros falamos, falamos assim e não sofremos, esquecemos
Envelheci
Monstruosa criança
Com superficial polidez, com falsa obediência
Um ator infantil e que joga como um adulto
Eu não te digo da violência, digo de estupro
viver na puberdade, o que significa guerra
Com uma puberdade em nojenta urbe
Um adulto neurótico
sempre de outros falamos, sempre de outros falamos
Sempre de outros falamos, assim não sofremos, esquecemos
Envelheci
A subscrição para a terra
depois a Silhoueta
cobrimos os sofrimentos com comida
Os sonhos comprimidos, tarde uma depressão
Do Ego com uma auto confidência
Vamos a outros
Vamos, a pé sofrer muito
Te encaminho, te beijo, não te quero mas, te amo
Paranóia, inteligência, superfície, superfície, superfície
Terra- Conquistamos a terra, conquistamos a terra
Lágrimas, minhas quentes lágrimas
A dor que amolece
Lágrimas… bem em mim lacrimejam, biológica limpeza
Sempre de outros falamos, assim não sofremos, esquecemos
Sempre de outros falamos, assim não sofremos, esquecemos
Envelheci
Amor antes do alfa
e sob o zero meu inconsciente
o avulso suja
Teus podres meus gostos curvam
Envelheci
mas as crianças choram. Não tèm onde ir
e roem as unhas e apertam os lençóis
Afasta anos no berço no fundo
“Bem merece bem merece- bem merece”
A mãe grita
te dá leite, e grita
Assim mais eu vou envelhecer
Sempre de outros falamos, assim não sofremos e esquecemos
Envelheci o que significará que ficarei louca
a viver em ausência
a tornar domínio
a aprender a rir
e decidir
a delegar decisões
a esquecer percas
envelheci
a viver com isso que está doente
a construir outras cerâmicas
A jogar toneladas de lixo
a culpar com outras injustiças
a ver programas
a escutar as pistas das análises
a sangrar nas notícias
para dizer sim e dizer não
usa a pornografia
Guerreia no sofá
a não ficar sem café instantâneo
Sempre de outros dizem...
Envelheci, diz
Para vir a destruição
Os tempos trouxeram
A sua mente encurta
Peça para subir
E buscas oásis
e outras psicoses
que tenham envolvimento
as mesmas faces em você
joelhos dobrados
sonhos esquecidos
| |
