 |
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Μονάχα σιωπή
να, τι μας έμεινε
αφού είναι όλα πια χαμένα
Κι αυτό το «γιατί»
που κάπου ξέμεινε
πίσω απ’ τα χείλια τα σφιγμένα
Κρίμα που είναι αργά και δεν προλάβαμε
άλλη μια αγκαλιά και ένα «συγγνώμη»
Κρίμα που είναι αργά και καταλάβαμε
μια μεγάλη αγάπη πώς τελειώνει
Τίποτα. Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή
Τίποτα να σου πω δεν υπάρχει
Σήμερα, που ξανάγινε χώμα το κορμί,
σήμερα, που ψάχνω να βρω ακόμα το «γιατί»
Ποια λέξη να σου πω
δεν βρίσκω τίποτα
αφού το «σ’ αγαπώ»
το λέω ακόμα...
Με χέρια ανοιχτά θα παραδώσουμε
τα όνειρά μας τα κλεμμένα
Κι αν θέλει η καρδιά να μετανιώσουμε
το λεν’ τα μάτια τα κλαμένα
|  |
Letra: Eleni Zioya
Música: Adonis Mitzelos
Desempenho primeiro: Yiannis Kotsiras
Só silêncio
pelo que nos fica
já que tudo está perdido
E esse “porque”
onde algo fica
atrás dos lábios fechados
Pena que é tarde e não nos prevenimos
mais um abraço e uma “desculpa”
Pena que é tarde e não entendemos
um grande amor que termina
Nada. Não existe na boca mais voz
Nada para eu te dizer, nada existe
Hoje, onde o corpo deita na terra
hoje onde busco encontrar ainda o “porque”
Qual palavra te digo
não encontro, nada
já que “eu te amo”
digo ainda...
Com mãos abertas conseguiremos
o nosso sonho roubado
E se quer mudar o coração
Dizem os olhos que choram
| |
