 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης
Άλλες ερμηνείες:
Πασχάλης Τερζής
Καράβι το φεγγάρι στο σώμα κύλησε,
για άνομα πελάγη κρυφά μας μίλησε.
Με μάτια αναμμένα, με λόγια ανήμερα
κατάργησα για σένα σταθμούς και σύνορα.
Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δε σκέφτηκα,
εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα.
Σε σένανε με πάνε όλα τα βήματα,
κι ας είναι να περάσω σαράντα κύματα.
Καράβι το φεγγάρι μες στο κρεβάτι μας,
τα χάδια μας λυτρώνει και την αγάπη μας.
Σε χάρτες και σε πόλεις με ψίθυρους καρδιάς
θα καίγονται όσα, φως μου, δεν ήτανε για μας.
Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δε σκέφτηκα,
εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα.
Σε σένανε με πάνε όλα τα βήματα,
κι ας είναι να περάσω σαράντα κύματα.
|  |
Text: Eleni Yiannatsoulia
Musik: Hristos Nikolopoulos
Uraufführung: Dimitris Basis
Weitere Aufführungen:
Pashalis Terzis
Ein Schiff (ist) der Mond, der über den Körper rollt,
uns von namenlosen Meeren erzählte.
Mit angefachten Augen, mit ungezähmten Worten
habe ich für dich Bahnhöfe und Grenzen abgeschafft.
Was darf, was darf nicht, daran habe ich keinen Moment gedacht,
ich habe mich in dich bis zum Tod verliebt.
Zu dir führen mich alle meine Schritte,
auch wenn ich vierzig Wellen überwinden muss.
Ein Schiff (ist) der Mond in unserem Bett,
er erlöst unsere Zärtlichkeiten und unsere Liebe.
Auf Landkarten und in Städten mit dem Flüstern des Herzens
wird all das verbrennen, das nicht für uns war.
Was darf, was darf nicht, daran habe ich keinen Moment gedacht,
ich habe mich in dich bis zum Tod verliebt.
Zu dir führen mich alle meine Schritte,
auch wenn ich vierzig Wellen überwinden muss.
| |
