Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

3 assumptions - 2433 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Κωνσταντίνος Βήτα
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Βήτα

Σου είχα ορκιστεί πως θ’ αλλάξει ο κόσμος
πως απ’ το σπίτι σου μπροστά θα περάσει ένας δρόμος
που θα μας πάει στην αγάπη με οποιοδήποτε μέσο
Μετά χωρίσαμε και είπα "ξέχασέ το"
Πέρασε καιρός, βρήκα μια άλλη σχέση
Ηρθε καλοκαίρι, χάθηκε σε ένα φέρι
Ήταν ιριδισμοί ενός κρυστάλλινου κόσμου
απατηλά όνειρα, φωνές του δρόμου
χωρισμοί, σπίτια, μεγάλη ανεργία.
Είδαμε τόσους ηλίθιους σε τόσα γραφεία
Αν η καρδιά μου είχε φωνή
θα έκανε "κρακ, κρακ" σαν ρωγμή
Κοιτάζω τα φύλλα να πέφτουν απ’ τα δέντρα
από μια πινακοθήκη να φεύγουν τα έργα
επανάσταση, αγάπη, τέχνη, ζωή
Για τι έψαχνα, πες μου, δε θυμάμαι τι
Ήτανε νύχτα μόνο, πολύ αργά
σ’ ένα σκοτεινό δρόμο σου έδινα φιλιά
Εσύ έφυγες, εγώ είχα μείνει εκεί
μέχρι που έσπασε το χρώμα και ήρθε το πρωί

Κόπηκαν δέντρα, χτίσαν κτίρια
Σταματήσαν όλα για να γίνουν μεγαθήρια
Άδικοι πόλεμοι μες στα καλοκαίρια
Χιλιάδες ψέματα, πλαστικά αστέρια
Μου είπες για όλα αυτά που γυαλίζουν στο σκοτάδι
και στο σαλόνι σου μεταμορφώθηκες σε ψάρι
Κι όλα τ’ αθώα κορίτσια χάθηκαν εκείνο το βράδυ
σ’ ένα βαθύ αντίο, σ’ ένα σκληρό χάδι
Γιατί;

Όταν κοιμάσαι γίνεσαι παιδί,
χαρταετός, παλίρροια, ταξιδιάρικο πουλί
Μπορείς να καθορίσεις τη ζωή με τη σκανδάλη
να πατήσεις σαν τσιγάρο ένα παραπάνω
Μπορείς να πας όπου θες να βρεις ελευθερία,
να πετάξεις τα λεφτά σου σε μια μεγάλη πλατεία
Εσύ έφυγες, εγώ είχα μείνει εκεί
μέχρι που έσπασε το χρώμα και ήρθε το πρωί

Εσύ έφυγες...

Είναι ένα μεγάλο παιχνίδι...
ατέλειωτο...

Όχι απόψε...
Πιθανόν να βρέχει στα μάτια σου...

Τα μεγάλα γυαλισμένα αυτοκίνητα
περιμένουν τ’ αφεντικά τους
Ακόμα κι αυτή σ’ αυτή τη γωνία
αυτόν περιμένει
Με θέλει στο στόμα της μαζί με τα λεφτά μου
για να ξεμπερδέψει οριστικά
Περιμένει
σαν αστέρι στο δρόμο
ένα φιλί
Μία πετρελαιοπηγή φλέγεται μέχρι τον ουρανό
Πιθανόν να βρέχει στα μάτια σου

Πού είναι;
Πού κοιτάς;
Πού είσαι;


Lyrics: Konstadinos Vita
Music: Konstadinos Vita
First version: Konstadinos Vita

I had sworn to you that the world would change
that a road would pass in front of your house
that would take us to love by any vehicle
then we parted and I said "forget it"
time went by, I found another relationship
summer came, it got lost on a ferry
they were iridescences of a crystalline cosmos
deceptive dreams, voices of the street
separations, houses, great unemployment
we met so many idiots in so many offices
if my heart had a voice
it would go "crack, crack" like a split
I'm watching the leaves falling from the trees
the artworks leaving from a gallery
rebellion, love, art, life
what was I looking for, tell me, I don't remember what
it was only night, very late
I was giving you kisses on a dark road
you left, I had stayed there
until the color broke and morning came

Trees were cut, buildings were put up
everything stopped to become monstrosities
unfair wars within summers
thousands of lies, plastic stars
you told me of all those that glimmer in the darkness
and in your living room you transformed into a fish
and all the innocent girls were lost that night
in a deep goodbye
in a hard caress
why?
when you sleep you turn into a child
kite, tide, traveling bird
you can define life with the trigger
to step on one more like a cigarette
you can go anywhere you want to find freedom
to cast your money away in a large square
you left, I had stayed there
until the color broke and morning came

you left...
it's a great game...
it doesn't end...
not tonight...

it's possibly raining in your eyes

the big shiny cars
are waiting for their bosses
even her, on this corner
she's waiting for him
she wants me in her mouth along with my money
to completely escape
she waits
like a star on the street
a kiss
an oil well is burning up to the sky
it's possibly raining in your eyes
where is ...?
where are you looking at?
where are you?

   Ferao © 03-04-2011 @ 15:34

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο