 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Βήτα
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Βήτα
Τώρα πάλι στέκομαι εδώ και κοιτάζω εσένα να φεύγεις
αν μπορούσα λέξεις να βρω και να σου κρατήσω το χέρι
μα κοιτάζω αυτόν τον καιρό και θαρρώ πως πάει να βρέξει
πάνω από έναν δρόμο ανοιχτό, εκεί που όλοι οι άλλοι έχουν τρέξει
Οι καρδιές μας χτυπούν σαν παιδιά που ορίζουν το τέλος
όλ’ αυτά που `χες πει, τώρα μοιάζουν μ’ ένα έρημο μέρος
και σαν χρόνος γυρνά όλο αυτό που ποτέ δεν τελειώνει
ένα τρένο περνά και στο τέλος της Γης ξημερώνει
Πάνω στη γραμμή περπατώ και κοιτώ το σύρμα να παίζει
νιώθω πως η αγάπη είναι εδώ και δεν είναι πάθος μα στέγη
που φυλάει δυο ανθρώπους στο φως και χωρίς αλήθεια δε φεύγει
σαν μια μηχανή σ’ αγαπώ κι είδα αυτή τη βίδα που φταίει
Οι καρδιές μας χτυπούν σαν παιδιά που ορίζουν το τέλος
όλ’ αυτά που `χες πει, τώρα μοιάζουν μ’ ένα έρημο μέρος
και σαν χρόνος γυρνά όλο αυτό που ποτέ δεν τελειώνει
ένα τρένο περνά και στο τέλος της Γης ξημερώνει
Οι καρδιές μας χτυπούν σαν παιδιά που ορίζουν το τέλος
όλ’ αυτά που `χες πει, τώρα μοιάζουν μ’ ένα έρημο μέρος
και σαν χρόνος γυρνά όλο αυτό που ποτέ δεν τελειώνει
ένα τρένο περνά και στο τέλος της γης ξημερώνει
|  |
Lyrics: Konstadinos Vita
Music: Konstadinos Vita
First version: Konstadinos Vita
Now I stand here again and I'm watching you walk away
if I could find words and hold your hand
but I look at this weather and I think it's about to rain
over an open road, where everyone else has been running
Our hearts are beating like children defining the end
all that you had said, now seem as a deserted place
and like time it turns all that which never ends
a train passes by and the sun rises at the end of the Earth
I'm walking on the line looking at the wire playing
I feel that love is here and it's not passion, but it's a roof
that guards two people in light and without truth doesn't leave
like a machine I love you and I saw the screw that is to blame
Our hearts are beating like children defining the end
all that you had said, now seem as a deserted place
and like time it turns all that which never ends
a train passes by and the sun rises at the end of the Earth
Our hearts are beating like children defining the end
all that you had said, now seem as a deserted place
and like time it turns all that which never ends
a train passes by and the sun rises at the end of the Earth
| |
