 |
Στίχοι: Mogol
Μουσική: Lucio Battisti
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Φίλιππος Πλιάτσικας
Περνάς μπροστά μου η αύρα σου με κυκλώνει,
με προσγειώνει στο μηδέν.
Θα `θελα να `μουν στο κορμάκι σου ζωνη,
στο τραγουδάκι σου ρεφρέν.
Έχεις φεγγάρι μου δυο μέτρα μπόι
αλλά υπόγεια μυαλά.
Ούτε μιλιά, κοιτάς στον τοίχο το ρολόι
μέσα από μαύρα γυαλιά.
Είσαι ένας δρόμος που ψυχή δεν πατάει
πάντα μόνη, πάντα μόνη πάει.
Η ερημιά το χέρι σου κρατάει
και τι δε θα `δινα να έσβηνα τ’ αστέρι που σ’ οδηγάει,
να `μουν αγέρι στα μαλλιά σου να φυσάει.
Η αγάπη μάγισσα κινάει βουνά
γι’ αυτό κι εγώ παίρνω όρκο,
τον δράκο που έβαλες πριγκίπισσα να σε φυλά
θα τον αφήσω στον τόπο.
Συννεφιασμέ, συννεφιασμένε μου ουρανέ
μια χαραμάδα στην καρδιά σου άνοιξέ μου.
Όσο με διώχνεις άλλο τόσο με πεισμώνεις
κι ας με τελειώνεις στο τερέν.
Θα `θελα να `μουνα παλτό να μην κρυώνεις
να σου ξορκίσω όλα τα δεν.
Πώς να σε πείσω κούκλα μου δυο μέτρα μπόι,
να σου γυρίσω τα μυαλά.
Ούτε μιλιά, κοιτάς στον τοίχο το ρολόι
μέσα απ’ τα μαύρα γυαλιά.
Είσαι ένας δρόμος που ψυχή δεν πατάει
πάντα μόνη, πάντα μόνη πάει.
Η ερημιά το χέρι σου κρατάει
και τι δε θα `δινα να έσβηνα τ’ αστέρι που σ’ οδηγάει,
να `μουν αγέρι στα μαλλιά σου να φυσάει.
Η αγάπη μάγισσα κινάει βουνά
γι’ αυτό κι εγώ παίρνω όρκο,
τον δράκο που έβαλες πριγκίπισσα να σε φυλά
θα τον αφήσω στον τόπο.
Συννεφιασμέ, συννεφιασμένε μου ουρανέ
μια χαραμάδα στην καρδιά σου άνοιξέ μου.
|  |
Letras de Canciones: Mogol
Música: Lucio Battisti
Primera representaci: Dionysis Tsaknis & Lavredis Mahairitsas & Filippos Pliatsikas
Pasas delante de mí y tu aura me envuelve
me aterriza en el cero
Quiera estar un cinturón en tu cuerpo pequeño
un estribillo en tu cancioncita
Tienes, mi luna, dos metros de altura
pero una mente subterranea
no hablas miras a la pared el reloj
mediante las gafas negras
Eres una calle que nadie pisa
siempre sola
siempre va sola
La soledad tiene tu mano
qué no daría por apagar la estrella que te dirija
para ser el viento que sopla en tu pelo
El amor hechicera mueve las montañas
Por eso yo juro, princesa
que mataré el dragón
que ponías guardarte
Mi nublado, nublado cielo
abre una raja por mí en tu corazón
Cuanto más me ahuyentas más me obstinas
incluso si me terminas en la cancha
quiera que sea un abrigo para que tu no tengas frío
para que exorcice todos tus noes
¿Cómo te convenza, mi muñeca de dos metros altura
cómo devuelva tu mente?
no hablas miras a la pared el roloj
mediante las gafas negras
Eres una calle que nadie pisa
siempre sola
siempre va sola
La soledad tiene tu mano
qué no daría por apagar la estrella que te diriga
para ser el viento que sopla en tu pelo
El amor hechicera mueve las montañas
Por eso yo juro, princesa
que mataré el dragón
que ponías guardarte
Mi nublado, nublado cielo
abre una raja por mí en tu corazón
| |
