| Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Μου `λεγαν όλοι μη πας μπροστά
Είναι γκρεμός και δε το βλέπεις
Κάνε ένα βήμα πίσω ακόμα προλαβαίνεις
Είναι φωτιά και είναι κρίμα να καείς
Μου `λεγαν όλοι δεν την αξίζει τόση αγάπη δε το βλέπεις
Αυτή σε σκότωσε και εσύ κοντά της τρέχεις
Μα εγώ τα έκλεισα τα μάτια και τ’ αφτιά μου
Γιατί στον έρωτα αν δεν καίγεσαι δεν ζεις
Μη μου μιλάτε, μη λέτε πια ότι το λάθος μου δεν έμαθα
Μη με κατηγορείτε πια κλειστά τα στόματα
Κλειστά τα στόματα, έτσι θέλω ν’ αγαπάω το λάθος άνθρωπο
Μη μου μιλάτε, δε θέλω πια τις συμβουλές και τη συμπόνια σας
Ούτε φωνές ούτε κραυγές κλειστά τα στόματα
Εγώ αυτό που θέλω πάντα θ’ αγαπάω
Και εγώ θα θέλω πάντα εσένα ν’ αγαπώ
Ότι κι αν πούνε εγώ θα κάθομαι και απόψε στα σκαλιά της
Θα γίνω χώμα να περνάει το φόρεμά της
Και ας μη μου ρίχνει ούτε την άκρη απ’ τη ματιά της
Γιατί έτσι έμαθα πεθαίνοντας να ζω
Μη μου μιλάτε, μη λέτε πια ότι το λάθος μου δεν έμαθα
Μη με κατηγορείτε πια κλειστά τα στόματα
Κλειστά τα στόματα, έτσι θέλω ν’ αγαπάω το λάθος άνθρωπο
Μη μου μιλάτε, δε θέλω πια τις συμβουλές και τη συμπόνια σας
Ούτε φωνές ούτε κραυγές κλειστά τα στόματα
Εγώ αυτό που θέλω πάντα θ’ αγαπάω
Και εγώ θα θέλω πάντα εσένα ν’ αγαπώ
| | Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Vasilis Yavriilidis
Прва представа: Adonis Remos
Svi su mi govorili
"ne idi dalje, provalija je pred tobom, a ti to ne vidiš
vrati se korak unazad, još uvek imaš vremena
ona je vatra, i šteta je da izgoriš"
Svi su mi govorili
"nije vredna tolike ljubavi, a ti to ne vidiš
ona te je ubila, a ti za njom trčiš"
ali ja sam zatvorio oči i zapušio uši
jer u ljubavi ako ne izgoriš, kao da ne živiš
Ne obračajte mi se, ne govorite mi da nisam uvideo grešku
ne osuđujte me više, reč da ne čujem
reč da ne čujem, tako želim da volim pogrešnu ženu
ne obraćajte mi se, ne želim više savete i saosećanje
ni glas da čujem, ni vikanje, ćutite
ja ću uvek voleti ono što ja želim
a ja ću uvek želeti TEBE da volim
Šta god rekli, ja ću i večeras sedeti na njenim stepenicama
preko mene da prođe, haljinu da ne isprlja
pa makar me ne pogledala ni krajičkom oka
jer tako sam naučio, da umirem da bih živeo..
| |