 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Χρήστος Λεττονός
Ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων
στους Αιγός ποταμούς
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα
Πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες
πάει πια κι η Περίκλεια αίγλη
Ήρθε βαριά σιωπή στην αγορά
κι η ασυδοσία των τριάντα τυράννων
Τα πάντα γίνονταν ερήμην μας
και τα πιο δικά μας
χωρίς την δυνατότητα μιας έστω τυπικής
διαμαρτυρίας
Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία
Κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια
Κι αν γινόταν ποτέ να μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα
κάποιον παλιό μας φίλο
Αυτός δε θα δεχότανε από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας
Με το δίκιο του ο άνθρωπος
Γι’ αυτό καλά είναι εδώ
Μπορεί και να αποκτήσουμε
μια νέα επαφή με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα
ένα κομμάτι θάλασσα
τις πέτρες τα χορτάρια
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα
βαθύ βιολετί συγκινημένο
Κι ίσως μια μέρα βρεθεί ένας νέος Κίμωνας
Μυστικά οδηγημένος απ’ τον ήλιο τον αετό
να σκάψει και να βρει
την σιδερένια αιχμή απ’ το δόρυ μας
σκουριασμένη λιωμένη κι αυτή
Και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη δοξαστική πομπή
με μουσική και στεφάνια στην Αθήνα
|  |
Letras de Canciones: Yiannis Ritsos
Música: Dimos Moutsis
Primera representaci: Alkistis Protopsalti & Hristos Lettonos
Después la derrota aplastante de los atenienses
en Egospótamos
y un poco más tarde
después nuestra derrota final
Se desaparecían ya las conversaciones libres
se desaparecía el prestigio del siglo de Pericles
Un silencio profundo venía en el mercado
y la inmunidad de los Treinta Tiranos
Todo sucedió in absentia de nosotros
-incluso el más privado-
sin tan siquiera la opción de una sola
protesta típica
Al fuego los papeles y los libros
Y el honor de la patria en la basura
E incluso si nos permitieran
traer un viejo amigo nuestro como un testigo
Él no aceptare por miedo
que sufra lo mismo que nosotros
¡Él tenía derecho por supuesto!
Es por eso que es bien aquí
Puede que nos obtengamos
un contacto nuevo con la naturaleza
en mirando a través del alambre de púas
un pedazo del mar
las piedras las hierbas
o una nube en la puesta del sol
profunda malva conmovida
Y quizás un día se encontrare un Cimón nuevo
Dirigido en secreto por el sol la águila
cavare y encontrare
la punta de lanza férrica
oxidada y fundida también
Y la llevare oficialmente
en procesión fúnebre glorificante
con música y coronas de flores a Atenas
| |
