 |
Στίχοι: Μελίνα Τανάγρη
Μουσική: Μελίνα Τανάγρη
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Τανάγρη
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Τανάγρη & Ιάσων Γρηγορίου
Σε κάθε βήμα φαίνεται ανοίγονται δυο δρόμοι,
τον έναν δεν τον ξέρω, ο άλλος είναι της φωτιάς.
Κι άμα περάσεις από `κει είναι σκληροί οι νόμοι,
μαζεύεις τα κομμάτια σου κι ύστερα προχωράς.
Μαζί σου δεν μπορούσα να κρατήσω πισινή,
καλούσα και το πείσμα και την τρέλα μου απ’ τα βάθη.
Κι ισορροπούσα πάνω στο δικό σου το σχοινί,
ζητούσα το ρόδο, ζητούσα και τ’ αγκάθι.
Για μένα ήσουν θανατηφόρος πυρετός
που μου `δωσε όμως χάρη και μ’ άφησε να ζήσω.
Και είδα πώς γίνεται απ’ τα σκοτάδια φως,
σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του.
Θυμάμαι σ’ αγαπούσα, τώρα πια δε νιώθω πώς,
κοντά σου ό,τι μ’ έφερε αλλού τώρα με πάει.
Τα μαύρα σου τα μάτια γίναν μπλε και είναι αλλιώς,
αλλιώς το νιώθω μέσα μου αυτό που σπαρταράει.
Τώρα έχω στο δισάκι μου τεράστια περιουσία
και περπατώ ξοδεύοντας σε δύσκολη εποχή.
Στου κόσμου τα παράταιρα δε δίνω σημασία,
απ’ την αγάπη πέθανα και να `μαι ζωντανή.
Για μένα ήσουν θανατηφόρος πυρετός
που μου `δωσε όμως χάρη και μ’ άφησε να ζήσω.
Και είδα πώς γίνεται απ’ τα σκοτάδια φως,
σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του.
Στο δρόμο της επιστροφής που μέτρησα από σένα
απ’ τα σαράντα κύματα πέρασα για να `ρθω.
Ο κύκλος που άνοιξε πλατιά, έκλεισε και για μένα
και τις καινούργιες θάλασσες μαθαίνω για να βγω.
Με μία τόσο ζόρικη και ωραία ιστορία
το ξέρω πως την πάθανε πολλοί κάποια φορά.
Γυρνώ, βλέπω τις στάχτες της, δεν έχει σημασία,
με τίποτα δε θ’ άλλαζα μια τέτοια πυρκαγιά.
Για μένα ήσουν θανατηφόρος πυρετός
που μου `δωσε όμως χάρη και μ’ άφησε να ζήσω.
Και είδα πώς γίνεται απ’ τα σκοτάδια φως,
σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του.
|  |
Letras de Canciones: Melina Tanayri
Música: Melina Tanayri
Primera representaci: Melina Tanayri
Otras presentaciones:
Melina Tanayri & Iason Yriyoriou
Parece que en cada paso se abren dos caminos
no sé el uno, el otro es del fuego.
Y si pases de allí las leyes son duras,
recoges tus pedazos y después caminas.
Contigo no pude tener reservas,
invocaba mi testarudez y mi locura de mi fondo.
Y equilibraba sobre tu cuerda,
pedía la rosa, pedía la espina también.
Tú eras para mí una fiebre terminal
que me perdonó todavía y me dejó vivir.
Y vi cómo la oscuridad se convierta en la luz,
y cómo me eleve con ella lentamente.
Recuerdo que te amaba, ahora ya no siento cómo,
eso que me llevó a tu lado ahora me guía en otro lugar.
Tus ojos negros se convirtieron en azules y eso es diferente,
es diferente eso que siento retorciendo dentro de mí.
Ahora tengo una fortuna enorme en mi hatillo
y camino gastando en una época difícil.
No doy importancia a las incompatibilidades del mundo,
morí del amor y ¡ea! estoy viva.
Tú eras para mí una fiebre terminal
que me perdonó todavía y me dejó vivir.
Y vi cómo la oscuridad se convierta en la luz,
y cómo me eleve con ella lentamente.
En camino de mi vuelta que conté de tí
crucé desiertos y montañas para venir.
El círculo que se abrió extensamente, se cerró para mí también
y aprendo salir a las mares nuevas.
Lo sé que mucha gente se arruinaron una vez
con una historia tan exigente y hermosa.
Me vuelvo, miro las cenizas, no importa,
No cambiaré tal incendio por nada.
Tú eras para mí una fiebre terminal
que me perdonó todavía y me dejó vivir.
Y vi cómo la oscuridad se convierta en la luz,
y cómo me eleve con ella lentamente.
| |
