 |
Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Τάκης Μπουγάς
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καράλης
Άννα, δεν είναι η βροχή που σου χαράκωσε το βλέμμα,
είναι που είσαι μοναχή κι αν τ’ αρνηθείς θα είναι ψέμα.
Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό άμα το δω σε μάτια ξένα.
Άννα, γιατί να σου κρυφτώ, είμαι μονάχος σαν κι εσένα.
Έλα λοιπόν και μη ντραπείς
μα σε παρακαλώ μονάχα:
πες ό,τι θες, όμως μην πεις
πως μ’ έχεις αγαπήσει τάχα.
Άννα, οι άνθρωποι πονούν και τους φοβίζει το σκοτάδι.
Πόσοι γι’ αγάπη δε μιλούν για να περάσουν ένα βράδυ,
πόσοι δε λένε "σ’ αγαπώ" και το ξεχνάνε μόλις φέξει.
Άννα, ποτέ δε θα σ’ την πω αν δεν τη νιώσω αυτή τη λέξη.
|  |
Tекст: Yiannis Kalamitsis
Mузика: Takis Bouyas
Прва представа: Kostas Karalis
Ана, није ти због кише скренут поглед,
Већ због самоће, и ако негираш биће лаж.
Знам, знам врелу сузу када је видим у нечијем оку.
Ана, зашто да кријем од тебе, и ја сам усамљен као и ти.
Дођи онда, не стиди се,
Но, једно те молим,
Реци шта год желиш,
Самој немој рећи да си ме заволела тек онако.
Ана, људи повређују једни друге, и плаши их мрак.
Неки говоре о љубави тек да им прође вече.
Неки кажу волим те, а чим сване то забораве.
Ана, никад ти то не бих рекао да заиста и не осећам тако.
| |
