Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271248 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Now let your slave go, master - 2433 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Λίνα Δημοπούλου
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Απ’ όλη την υδρόγειο
σε μια άκρη στη Μεσόγειο
με γέννησε η μοίρα,
απ’ της Ηλέκτρας τον καημό,
της Αντιγόνης το μαστό,
το πρώτο γάλα πήρα,

Πέρασαν φεγγάρια, μέρες,
Πάσχα, Καθαροδευτέρες,
σε πικρά αυλάκια μπήκα,
έγιν’ η αρχαία μου προίκα
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών
στο πυρ η γνώση των σοφών
μέρες χωρίς σημάδια,
μαρμαρωμένα βράδια.

Μετά ζωή σε ξέχασα
δεν σ’ είχα κι όμως σ’ έχασα
οι αγάπες και τα όνειρά μου αδέσποτα,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα.

Σε μια άκρη στα Βαλκάνια,
στ’ Αργίτικα παράλια
με δίδαξε η μοίρα,
απ’ της Ελένης το φιλί
κι από της Μήδειας την οργή
του πόνου την αρμύρα.

Ώσπου δίψασε η αγάπη,
χάθηκε της γης τ’ αλάτι
κι εγώ σαν τον απόκληρο
με άδειο κρασοπότηρο,
βαθειά πληγή, βαθειά κραυγή,
κι η αγκαλιά μου ορφανή,
αφέθηκα στο κύμα
Θεέ μου, παίρνω το κρίμα.

Μετά ζωή σε ξέχασα
δεν σ’ είχα κι όμως σ’ έχασα
οι αγάπες και τα όνειρά μου αδέσποτα,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα.


Lyrics: Lina Dimopoulou
Music: Lavredis Mahairitsas
First version: Lavredis Mahairitsas

Of all the globe
in an edge of the Mediterranean sea
I was born by fate,
out of Electra's woe,
and from Antigone's breast,
I fed the first milk,

Moons have passed, days,
Easter, Αsh Mondays,
I stepped in bitter furrows,
my ancient heritage turned into
Hellas of Greek Orthodox
the wisdom of the wisemen sent to hell
days with no signs,
nights as still as stone.

And then life I lost you
I didn't have you yet I lost you
my dreams and love astray,
now let yourself go, master,
now let your slave go, master.

In a corner at the Balkans,
at the coastline of Argos
I was taught by fate,
by Helen's kiss
and by the rage of Medea
the saltiness of pain.

Till love got thirsty,
the salt of the earth was gone
and me just like the outcast
with an empty glass of wine,
deep wound, deep shout,
and my arms lying orphaned,
i let myself go inside the wave
my God, I bear the pity.

And then life I lost you
I didn't have you yet I lost you
my dreams and love astray,
now let yourself go, master,
now let your slave go, master.
now let yourself go, master,
now let your slave go, master.
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα.

 this poem kinda gives off a sense of sorrow for the destruction of the ancient Hellenic/Greek polytheism and religion , from my point of view..
   Piper87 © 06-06-2011 @ 05:26

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο