 |
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.
Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
|  |
Letra: Napoleon Lapathiotis
Música: Nikos Xydakis
Desempenho primeiro: Eleftheria Arvanitaki
Tristeza verdadeira que passo
teu amor de novo vem
até que venha a escuridão
em um dia de morte
Estreito, profundo e deprimente
que recorda a me lembrar o tempo
o que me custa o coração
a atravessar de novo
Que seja como se passa?
circulo sempre pelo primeiro beijo
último beijo e primeiro beijo
e com tanto clamor
Circulo sempre pelo beijo
ah, meu coração!
que muito me prometeu
como se não pudesse fazer
nunca me deixe
Talvez um dia quando eu perder
tornando de novo no fundo
e com uma noite misteriosa
tornemos novamente ainda
Este beijo encontrado
que ardentemente buscado
como uma velha queda
que me reporta!,
-
| |
