 |
Στίχοι: Ρόδες
Μουσική: Ρόδες
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη & Ρόδες
Είναι η νύχτα αυτή καυτή
κι έχει ροή φωτεινή
Είναι μουντό το πρωί
κι είναι μια μέρα σκοτεινή
Είναι μια ανάσα η χρονιά
κι έιν’ η εποχή μια πνοή
κι είναι μεγάλη και αιώνια σαν μια ρουφηξιά η ζωή
Είναι η γη στρογγυλή
κι όμως ο κόσμος αυτός είναι επίπεδος
κι ο νους από το φως
είναι ταχύτερος, πρώτος και καλύτερος
Κάθε γιος Χριστός
Κάθε πόρνη Παναγιά
Κάθε κόρη Αφροδίτη
και κάθε μάνα με `γεια
Κι είμαι χάρη και μακάρι
και κάθε εχθρός παλληκάρι
κάθε πόλεμος, αγώνας
και κάθε ποίημα, προσευχητάρι
Κι είναι οι μπόμπες πεφταστέρια
σε αυγουστιάτικη βραδιά
κι είναι κοσμήματα τα βόλια
κρεμασμένα στην καρδιά
Φοβάμαι
πως δε θ’ αντέξω την γροθιά
Κοιμάμαι
μα έχω τα μάτια μου ανοιχτά
Θυμάμαι
τι μου `χες πει μια νυχτιά
Πριν ονειρευτώ, να σιγουρευτώ πως θα `χω τα βλέφαρα μου κλειστά
ΡΕΦΡΕΝ
Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός
είναι διαφορετικός
σου `χα πει μια νυχτιά, θυμάμαι
Πως ότι φαίνεται είναι αλλιώς
κι ότι φτιάχνεις, ουρανός
με βροχή, με φωτιά
φοβάμαι
Έχει ένα κρύο πηκτό
κι έχει έναν καύσωνα σκληρό
έχει έναν κόκκινο ουρανό
κι έναν ήλιο μακρινό
Μα εγώ χαμπάρι (Κοιμάμαι)
για τη μεγάλη στιγμή
που θα γίνουν οι πιο μπερδεμένες λέξεις
αριθμοί
Καθαροί οι ρυθμοί
της φασαρίας μουσική
να `σαι εκεί μου `χες πει
που βγάζουν όλοι οι προορισμοί
Για να δεις δημιουργό
την ανθρωπότητα (Πάμε)
σαν έναν καλλιτέχνη (Φοβάμαι)
που ομιλεί την καθημερινότητα
Συγκίνηση, φόβος κι αυτοεκτίμηση
βλέποντας νέους ζωγράφους να ξεπηδούν απ’ τη διαφήμιση
κι από τους βρωμικους κόλπους της δημοσιογραφίας
ένα νέο κύμα λογοτεχνίας
Απ’ τις κατώτερες τάξεις
φιλοσόφων παρατάξεις
απ’ τις προνομιούχες
κοινωνικές αναταράξεις
Ένας δεύτερος ήλιος
Θα ρίχνει δεύτερες σκιές
καθώς θα σκάνε
εκατό χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές
ΡΕΦΡΕΝ
Ήταν τα λόγια σου γλυκά
και τα φιλιά σου πικρά
τα ταξίδια μεγάλα
τα φτερά σου μικρά
Είχες φουρτούνα στα μάτια
και μια πλημμύρα στην κόγχη
ένα σου χάδι δυο ζωές
ένα σου ναι δυο όχι
Βρήκα μια θάλασσα κρυφή
ήπια μια θάλασσα στυφή
μου `κανε δώρο ένα ξερόβραχο ζωή
και εγώ σ’ αυτή μια τελευταία αναπνοή
Κι ένα βυθό για κρεβάτι
κι άνοιξα υδάτινο δρόμο
στο μονοπάτι του εφιάλτη
κι μ’ έβγαλε έξω από το μπουκάλι (Φοβάμαι)
Με μια ζάλη παστρικιά
κι ένα βρωμικο μυαλό πάλι (να `μαι)
στο ίδιο παιχνίδι ξανά
έγινε η σέντρα κι είχαμε όλοι μας τα χέρια ανοιχτά (Φοβάμαι)
Πέσαν τα φώτα ξανά
κι έμεινα μόνος
στο τσιμέντο
με τα καθίσματα αδειανά
Κι έγινε το βλέμμα μου παράθυρο
πήγα να το σκάσω από το παρόν
μα ήταν όνειρο μόνο
(Κεκλεισμένων των θυρών. Ελευθερία)
ΡΕΦΡΕΝ
Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός
(Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός)
είναι διαφορετικός
σου `χα πει μια νυχτιά θυμάμαι
|  |
Lyrics: Rodes
Music: Rodes
First version: Eleftheria Arvanitaki & Rodes
This night is hot
and has a flow of light
The morning is dull
and it's a dark day
The year is a breath
and the season is a whiff
and life is large and eternal like a sip
The earth is round
but this world is flat
and the mind is faster
first and better than light
Every son is Christ
Every whore is Mary
Every daughter Aphrodite
and every mother with health
And I am grace and a hope
and every enemy is a good lad
every war is a struggle
and every poem a prayer book
And the bombs are falling stars
on an August night
and the violins are jewelery
hanging on the heart
I'm scared
that I won't be able to take this beauty
I'm sleeping
but I have my eyes open
I remember
what you told me one night
Before I dream, I should make sure I have my eyelids closed
Chorus:
This is not your world
it's different
I told you one night, I remember
That what you see is different
and whatever you built is sky
with rain and fire
I'm scared
It's a thick cold
and a harsh heatwave
a red sun
and a far away sun
But I don't take notice (I'm sleeping)
for the big moment
when the most mixed-up word will become
numbers
The rhythms are clear
a music of bedlam
you'll be there you said
where everything leads to
To see humanity
as a creator (Let's go)
like an artist (I'm scared)
that talks of everyday life
Για να δεις δημιουργό
την ανθρωπότητα (Πάμε)
σαν έναν καλλιτέχνη (Φοβάμαι)
που ομιλεί την καθημερινότητα
Thrill, fear and self-respect
watching new painters emerge from advertisement
and from the dirty holes of journalism
a new wave of literature
From the lower classes
factions of philosophers
from the privileged
social disturbances
A second sun
will cast second shadows
while a hundred thousand
nuclear heads will blow up
Chorus
Your words were sweet
and your kisses bitter
your journeys long
your wings small
You had a troubled sea in your eyes
and a flood in your niche
your one caress, two lives
your one yes, two nos
I found a hidden sea
I drunk an astringent sea
life gave me a dry rock
and I gave her a last breath
And a sea bottom for bed
and I opened up a watery road
in the path of nightmare
and it took me out of the bottle (I'm scared)
With a clean dizziness
and a dirty mind again (here I am)
in the same game once again
it's kickoff and we all had our hands open (I'm scared)
The lights are off again
and I'm alone
in the concrete
with the seats empty
And my stare became a window
I tried to run away from today
but it was only a dream
(With closed doors. Freedom)
Chorus
This is not your world
(This is not your world)
it's different
I told you one night, I remember
| |
