 |
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί.
Το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε δεν είναι εκεί.
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
Ίσως γυρεύουν να μιλήσουν τ’ άστρα
που πάτησαν τη τόση γύμνια σου μια νύχτα.
Ο Κύκνος, ο Τοξότης, ο Σκορπιός
ίσως εκείνα.
Αλλά πού θα είσαι τη στιγμή
που θα `ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως; (τρις)
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
|  |
Lyrics: Yioryos Seferis
Musica: Yiannis Markopoulos
Prima esecuzione: Vasilis Lekkas
Quando tornerai a parlare?
Le nostre parole sono figlie di molti uomini.
Si seminano e vengono al mondo come i bimbi
mettono radici e si nutrono di sangue.
Come i pini hanno la forma del vento
pur quando il vento se ne è andato, non è lì
ugualmente le parole custodiscono la forma dell'uomo
e l'uomo se ne è andato, non è lì.
Quando tornerai a parlare?
Le nostre parole sono figlie di molti uomini.
Si seminano e vengono al mondo come i bimbi
mettono radici e si nutrono di sangue.
Cercano forse di dire qualcosa le stelle
che hanno calcato una notte la tua così grande nudità
il Cigno il Sagittario lo Scorpione
forse loro.
Ma dove sarai nel momento in cui giungerò
qui in questo teatro di luce?
Quando tornerai a parlare?
Le nostre parole sono figlie di molti uomini.
Si seminano e vengono al mondo come i bimbi
mettono radici e si nutrono di sangue.
| |
