 |
Στίχοι: Γιώργος Ζαμπέτας
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ζαμπέτας
Αποσπάσματα από Έρωτες Πάρτη Του
Συστημένη επιστολή
Μετά το γάμο, δεν πέρασε πολύς καιρός
αυτός ένα βράδυ, πήρε δρόμο κι εξηφανίσθη
Οι λόγοι, της εξαφανίσεώς του
ήτανε τελείως μυστικοί
Εκείνη, πάλι ξέμεινε μόνη της
άναψε ένα τσιγαράκι, κίνγκ σάιζ
σηκώθηκε, πήγε ετάισε τους κύνας
τάισε και τας γαλάς
και καθήμενη στο ράντζο
απολάμβανε τη φύση
η οποία εκείνη τη βραδιά
ήτανε θλιμμένη, πολύ θλιμμένη
σκοτεινή και μαύρη
και η βρόχα έπιπτε ράι θρου
Πέρασαν χρόνια και χρόνια, κι αυτή τον περίμενε
κι όλο τον περίμενε, ξαπλωμένη στην ντιβανοκασέλα της
σηκώθηκε πήγε στο γκάρντεν, βγήκε απ’ το γκάρντεν
ξαναπήγε ξαναξάπλωσε, όταν ξαφνικά άκουσε να χτυπάει το κουδούνι
Βγήκε και ήρθε αντιμέτωπη με τον ταχυδρόμο
Της έφερε ένα γράμμα συστημένο, από τα μακρινά
Το πήρε με λαχτάρα, υπόγραψε στο κιτάπι του
ταχυδρομικού διανομέα, το άνοιξε κι άρχισε να το διαβάζει:
Κεντρική Ευρώπη του μηνός τάδε
ημέρα τάδε και ώρα τάδε και κάτι ψηλά, κάθετος και παύλα
σου έρχομαι μετά από χρόνια, να σου πω το γκουντ μόρνινγκ μου
με το χάου αρ γιου μου, να σου ρίξω κι ένα
αϊ λαβ γιου, αϊ λαβ γιου, αϊ λαβ γιου
για να καταλάβεις ότι μέχρι τώρα δε σε ξέχασα
αλλά οι ασχολίες μου με τα τέσσερα παιδιά μου
δεν μου επέτρεψαν να επικοινωνήσω τόσα χρόνια μαζί σου
διότι ο ένας μου γιος σπουδάζει στην Ελβετία πολιτικές επιστήμες
ο άλλος μου γιος είναι στο Μπερναμπούκο σπουδάζει δερματολογία
η κόρη μου αντικιτέρρρρρρρρρ στη Γαλλία
και το μεγαλύτερο μου παιδί απ’ όλα
πάει από την Ουρακοτάγκα στην Ουγκάντα
κι έχει ο Θεός κάποτε ίσως σε συναντήσω, αμήν
Εκείνη δάκρυσε για το χαμένο έρωτα
έκλεισε το γράμμα, αποκοιμήθηκε απάνω στο γράμμα
με τις παλιές αναμνήσεις
ένα βράδυ που το φεγγάρι δε βγήκε
και η βρόχα έπεφτε ράι θρου
|  |
Lyrics: Yioryos Zabetas
Music: Yioryos Zabetas
First version: Yioryos Zabetas
Excerpts from Love Stories ‘Part Too’
Registered Letter
After the wedding, not long after
One evening, he went out and disappeared
The reasons for his disappearance
Were entirely mysterious
She, on the other hand, was left alone once more.
She lit a cigarette, ‘king size,’
Got up, went and fed the dogs
Then fed the hens
And sitting on the divan
Appreciated nature
Which this particular night
Was in mourning, deep mourning
Dark and black
While rain fell ‘righ through’
Years and years passed, but she waited for him
And waited for him, lying on her convertible divan
She got up went to her ‘gkarden,’ came out of her ‘gkarden’
Lay down again, when suddenly she heard the doorbell ring
She went out and came face to face with the mailman.
He brought her a registered letter, from afar
She took it with anticipation, signed the paperwork of the mail distributor, opened it and started to read:
Central Europe of that month,
that day and that hour, this and that, forward slash and dash,
I come after all these years to give you my ‘good morning’
with a ‘how are you’ and to throw you
an ‘I love you,’ ‘I love you,’ ‘I love you,’
so you can know that I have not forgotten you to this day
but being preoccupied with my four children
has not allowed me to communicate with you all these years
because my one son is studying political sciences in Switzerland
my other son is in Pernambuco studying dermatology
my daughter is an antiketerrrrrr in France
and the oldest child
travels from Orangotanga to Uganda
and God willing maybe someday I’ll see you, Amen
She shed a tear for lost love
closed the letter, fell asleep atop the letter
with the old memories
on a night when the moon did not come out
and the rain fell ‘righ through’
| |
