 |
Στίχοι: Γιάννης Δόξας
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Έλενα Παπαρίζου
Καράβι που κυλάει στα νερά
γλυκός προορισμός η φυλακή σου
κι αν πήγαινα αλλού σ’ άλλη στεριά
με μάγεψε το βλέμμα της ψυχής σου
Και άφησες τα δώρα στ’ ανοιχτά
δεν είχες να τα δώσεις πουθενά
Στο χείλος της καταστροφής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
και πάω εκεί που πας κι εσύ καρδιά μου
Στο πέλαγος της αντοχής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
νησί εγώ νησί κι εσύ στεριά μου
Μη φύγεις μην τρέξεις σε θέλω ν’ αντέξεις
μέχρι να λύσω δεσμά
Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν’ αντέξεις
μέχρι ν’ ανοίξω φτερά
Ο ήλιος σε φιλάει στην κουπαστή
σε ξέρω τόσο λίγο μα πεθαίνω
να βλέπω στη μεγάλη μας στιγμή
τα χρόνια που ήμουν κάστρο πορθημένο
Μυστήριο που ο έρωτας χτυπά
εκεί που δεν το ψάχνεις πουθενά
|  |
Letra: Yiannis Doxas
Música: Yioryos Sabanis
Desempenho primeiro: Elena Paparizou
Barco que navega na água
doce destino a sua prisão
E se dirige em outras e em suas terras
com encantamento a vista na tua alma
e deixou as graças abertas
não teria parte a sofrer
nas bordas da catástrofe
me dá o beijo da vida
e vou aonde está meu coração
nos oceanos e resistências
me dá o beijo da vida
ilha eu sou ilha é você a minha terra
não fuja, não corra, te quero até que agüente
que resista
até aqui correntes
até abrir asas
não fuja, não corra, te quero até que agüente sobre as asas
o sol te beija na no alto
te conheço tão pouco mas sofro
a ver esse grande momento nosso
os anos que foram para conquistar o castelo
Mistério que o amor bate e que não busca sofrimento
| |
