 |
Στίχοι: Γιάννης Δόξας
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Έλενα Παπαρίζου
Στην ψυχή αγκάθι τ’ όνειρό μου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
ήθελα να σ’ έχω στο πλευρό μου
σύμμαχο αγάπης κι όχι εχθρό
Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός
Σ’ είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ.
Νύχτες, που `θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν’ αναστηθώ
Μέρες, που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που `σουν χίμαιρα, παράθυρο κλειστό
Να παρακαλάω για το φιλί σου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
σ’ ένα Γολγοθά ως το κορμί σου
καταδίκη να `χω το σταυρό
Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός
Σ’ είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ.
Νύχτες, που `θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν’ αναστηθώ
Μέρες, που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που `σουν χίμαιρα, παράθυρο κλειστό
|  |
Letra: Yiannis Doxas
Música: Yioryos Sabanis
Desempenho primeiro: Elena Paparizou
Na alma espinhos no meu sonho
e no seu coração de pedra a bater
eu queria ter ao meu lado.
aliado amor que e não o inimigo
Veja como me tornei
e o que me tornei
eu sou apenas uma pessoa dividida
silêncio e ausência
dentro de minha cabeça, monstros
eu sou uma pessoa lunática
Aprendi só eu a amar
somente eu amo
Noites, que eu queria dar
mas você não tem
mares que nadam as amarguras.
e morro para ressuscitar
Dias, que as palavras escurecem como balas
nos lençóis ventos
que estão na janela fechados
A pedir um beijo seu
e o seu coração de pedra que bate
de um Golgóta em seu corpo
meu julgamento se dá na cruz
Veja como me tornei
e como fiquei
eu sou apenas uma pessoa dividida
silêncio e ausência
dentro de minha cabeça, monstros
eu sou uma pessoa lunática
Aprendi só eu a amar
somente eu a amar
Noites, que eu queria dar
mas você não tem
mares que nadam as amarguras.
e morro para ressuscitar
Dias, que as palavras escurecem como balas
nos lençóis ventos
que estão na janela fechada
| |
