 |
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου & Αλκίνοος Ιωαννίδης & Σωκράτης Μάλαμας
Αμπέλια και χρυσές ελιές
μοιάζεις Ελλάδα μου όπως χθες
φωτιά κι αέρας, στο φως της μέρας.
Τη μια ευρωπαία στο κλαρί,
την άλλη αρχαία προτομή
Γιατί, γιατί;
Γύρνα και δείξε μου τον δρόμο σου ξανά
μάτια μου, κομμάτια μου
σαν γράμμα ατέλειωτο που έσβησε ο καιρός
μ’ ονόματα και χρώματα.
Γυμνά τα δέντρα, τα κλαδιά
κι έχουν πετάξει μακριά
πουλιά κι αστέρια, σε ξένα χέρια.
Ετσι ήταν πάντα μου γελάς
παιδιά είμαστε της λησμονιάς
σ’ ακούω χαμένος, σαν ζαλισμένος.
Στον ουρανό σου θέλω απόψε ν’ ανεβώ
να σε βρω
αγκάλιασέ με στο σκοτάδι σου να μπω
μάγισσα, σ’ αγάπησα.
|  |
Text: Sokratis Malamas
Musik: Sokratis Malamas
Uraufführung: Sokratis Malamas
Weitere Aufführungen:
Haroula Alexiou & Alkinoos Ioannidis & Sokratis Malamas
Weinberge und goldene Oliven
Scheinst du zu sein, mein Griechenland, wie du willst
Feuer und Wind, beim Licht des Tages.
Die eine Europäerin auf dem Zweig,
Die andere eine antike Büste
Warum, warum?
Komm zurück und zeig mir wieder meinen Weg
Meine Augen, meine Überbleibsel
Wie ein endloser Brief, den die Zeit ausgelöscht hat
Mit Namen und Farben.
Nackt die Bäume, die Äste
Und weit weg sind sie geflogen
Die Vögel und Sterne, in fremde Hände.
So war es immer, du lachst mich an
Wir sind Kinder der Vergessenheit
Ich höre dich wie ein Verlorener, wie ein Benommener.
In deinen Himmel möchte ich heute Abend aufsteigen
Um dich zu finden
Umarme mich, damit ich in deine Dunkelheit eindringe
Zauberin, ich habe dich geliebt.
| |
