 |
Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου & Δήμητρα Γαλάνη
Μια παλιά φωτογραφία
κι ένα γράμμα ξεχασμένο
κάποιο όνειρο χαμένο
μου θυμίσανε ξανά.
Και στα χέρια σαν το πήρα
με λαχτάρα όπως πρώτα
άνοιξε του νου η πόρτα
και προβάλλαν τα παλιά.
{Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν.}
Μέσα απ’ τη φωτογραφία
πάλι μου χαμογελούσε
και στο γράμμα μου μιλούσε
όπως τότε τρυφερά.
Και ξανάζησα για λίγο
τα παλιά τα χτυποκάρδια
τ’ αξημέρωτα τα βράδια
τα ατέλειωτα φιλιά.
{Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν.}
|  |
Lyrics: Alekos Kayiadas
Music: Yioryos Zabetas
First version: Viky Mosholiou
Other versions:
Haroula Alexiou & Dimitra Yalani
An old photo
And a forgotten letter
Of some lost dream
Reminded me again.
And as I took it in my hands
With craving like before,
The door of the mind opened
And the past appeared.
The memories became bullets
If only you petrified, my poor heart,
If only you petrified, my poor heart,
So that they would not hurt you. (x2)
From the photo
He was smiling at me again
And in the letter he was talking to me
Like then, tenderly.
And I lived again for a little while
The old heartbeats,
The never-ending nights,
The endless kisses.
The memories became bullets
If only you petrified, my poor heart,
If only you petrified, my poor heart,
So that they would not hurt you. (x2)
| |
