 |
Στίχοι: Νίκος Καρβέλας
Μουσική: Νίκος Καρβέλας
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Δε θέλω να ξέρεις
πως εδώ και δυο μήνες είμαι συνέχεια στο σπίτι μονάχη μου.
Δε θέλω να ξέρεις
πόσο άσχημη νιώθω με μαύρους κύκλους κάτω απ’ τα μάτια μου.
Δε θέλω να ξέρεις
πως μου είναι αδιάφορο αν ζω ή δεν ζω.
Δε θέλω να ξέρεις
πόσο πολύ σ’ αγαπώ.
Δε θέλω να ξέρεις
πως περνάω τις ώρες μου περιμένοντας να με πάρεις κάποιο τηλέφωνο.
Δε θέλω να ξέρεις
πως φοράω τα ρούχα σου να σε αισθάνομαι συνέχεια κολλημένο επάνω μου.
Δε θέλω να ξέρεις
πως δεν έχω όρεξη να φάω έχω μείνει μισή.
Δε θέλω να ξέρεις
πως σε σκέφτομαι βράδυ πρωί.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για `σένα πίνω είμαι λιώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα βουλιάζω σε κώμα.
Σαν παλιά ζωγραφιά λίγο λίγο μου φεύγει το χρώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα υπάρχω ακόμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως όλα αυτά που σου λένε ότι είμαι δήθεν καλά είναι όλα ψέματα.
Δε θέλω να ξέρεις
ότι είμαι όλη μέρα σε ένα δωμάτιο και ζω με σκιές και φαντάσματα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως με παίρνει ο ύπνος με χάπια κάθε πρωί.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για `μένα τα πάντα είσαι εσύ.
Δε θέλω να ξέρεις
πως ότι συμβαίνει επάνω στον κόσμο με αφήνη αδιάφορη.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για τίποτα πια δε με νοιάζει νιώθω τόσο μα τόσο ουδέτερη.
Δε θέλω να ξέρεις
πως είμαι μόνη δε θέλω κανένα να δω.
Δε θέλω να ξέρεις
πόσο πολύ σ’ αγαπώ.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για `σένα πίνω είμαι λιώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα βουλιάζω σε κώμα.
Σαν παλιά ζωγραφιά λίγο λίγο μου φεύγει το χρώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δε θέλω να ξέρεις
πως για σένα υπάρχω ακόμα.
|  |
Versuri: Nikos Karvelas
Muzică: Nikos Karvelas
Prima de performanţă: Anna Vissi
Nu vreau să ştii
Că de două luni sunt mereu în casă, singură.
Nu vreau să ştii
Cât de urâtă mă simt cu cearcăne negre la ochi.
Nu vreau să ştii
Că îmi este indiferent dacă trăiesc sau nu trăiesc.
Nu vreau să ştii
Cât de mult te iubesc.
Nu vreau să ştii
Că îmi petrec orele aşteptând să mă suni.
Nu vreau să ştii
Că port hainele tale să te simt mereu lipit de mine.
Nu vreau să ştii
Că nu am apetit să mănânc, am rămas jumate.
Nu vreau să ştii
Că mă gândesc la tine de dimineaţă până seara.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine sunt praf, sunt pământ.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine beau, sunt un dezastru.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine mă afund în comă.
Ca unui tablou vechi puţin câte puţin îmi dispare culoarea.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine sunt praf, sunt pământ.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine exist încă.
Nu vreau să ştii
Că tot ce îţi spun ei, că sunt bine, toate sunt minciuni.
Nu vreau să ştii
Că sunt toată ziua într-o cameră şi trăiesc cu umbre şi fantome.
Nu vreau să ştii
Că mă ia somnul cu pastile în fiecare dimineaţă.
Nu vreau să ştii
Că pentru mine tu eşti totul.
Nu vreau să ştii
Că tot ce se întâmplă în lume mă lasă rece.
Nu vreau să ştii
Că nu mă mai interesează nimic, mă simt atât, dar atât de neutră.
Nu vreau să ştii
Că sunt singură, nu vreau să văd pe nimeni.
Nu vreau să ştii
Cât de mult te iubesc.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine sunt praf, sunt pământ.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine beau, sunt un dezastru.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine mă afund în comă.
Ca unui tablou vechi puţin câte puţin îmi dispare culoarea.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine sunt praf, sunt pământ.
Nu vreau să ştii
Că pentru tine exist încă.
| |
