 |
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Ara Dinkjian
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιος παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που `χει το μαχαίρι
|  |
Letra: Mihalis Ykanas
Música: Ara Dinkjian
Desempenho primeiro: Eleftheria Arvanitaki
Os corpos e as facas
às vezes mudam de mãos
as tuas marcas deixam
onde ferem e não desaparecem
Toca-me, beije-me, cheire-me
esconda dentro de mim, em mim
como velho vinho beije-me
ah! um corpo não é só um abraço
é uma patria onde vai exilar.
The birds and the crickets
well, they have been singing all those years
venha música a tanto tempo
e a emoção
maças vermelhas
Os corpos e as facas
venham não coloque em mãos erradas
qual assassino vai ser
e quem assume responsável?
Dentro dessa festa
no alto segura o pandeiro
quem machuca e sabe
doce onde tem a faca
| |
