 |
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης & Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Βανδή
Ήμασταν οι δυο μας
παραμύθι παιδικό μας
τώρα οι σιωπές μας
πλημμυρίζουν τις στιγμές μας
Σώματα θιγμένα
δίχως χάδι δίχως βλέμμα
τι να πω
Είχαμε οι δυο μας
έναν έρωτα θεό μας
Λόγια και εικόνες
ξαφνικά γίναν χειμώνες
Σχέδια μεγάλα
καταντήσανε μια στάλα
τι να πω
Θυμήσου
που τις νύχτες αγκαλιά σου με κρατούσες
και ψιθύριζες γλυκά πως μ’ αγαπούσες
Θυμήσου
Θυμήσου
που ξυπνούσα από τους χτύπους της καρδιάς σου
και αντάμωνε η πνοή μου τη δικιά σου
Θυμήσου
Άλλο δεν μπορούμε
σαν αιχμάλωτοι να ζούμε
Δυο κεριά λιωμένα
που έχουν μείνει κολλημένα
είναι αυτή η αγάπη
και κανείς δεν κάνει κάτι
τι να πω
|  |
Letra: Vangelis Konstadinidis & Foivos
Música: Foivos
Desempenho primeiro: Despoina Vandi
Estávamos nós dois
conto de nossos filhos
agora o nosso silêncio
inundando os nossos momentos
corpos desequilibrados
sem toque, sem olhar
o que digo
Nós dois tivemos
uma paixão, nosso deus
Palavras e imagens
de repente, eles tornaram-se invernos
planos antigos
acabou um pouco
o que digo
recorde
que as noites te abraçar com vigor
e sussurra doce que você me amou
lembrar
recorde
que desperto pelas batidas de seu coração
e responder a cada meu suspiro a sua lembrança
Mais não podemos
foram levados como prisioneiros para se vivermos
Duas velas derretidas
que ficaram coladas
é este amor
e você faz, você não faz nada
o que digo
| |
