 |
Στίχοι: Υπόγεια Ρεύματα
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα
Άλλες ερμηνείες:
Δυτικές Συνοικίες
Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ’ ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου
Να `ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να `ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ’ αφήσω
Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου
|  |
Text: Ypoyia Refmata
Musik: Ypoyia Refmata
Uraufführung: Ypoyia Refmata
Weitere Aufführungen:
Dytikes Synoikies
Mir liegt es nicht, viel zu reden
viel zu reden
mir liegt es, nach oben zu schauen
nach oben zu schauen auf unvollendete Lieder
meinen Schatten soll ich schleudern, soll ich schleudern
um Sterne in der Tiefe des Meeres einzufangen
in der Tiefe, in der Tiefe deiner Musik
Und wenn der Frost hereinbrechen wird, der Frost
soll ich Kreise ziehen wie der volle, füllige
Mond auf deiner Bühne
Wenn die undeutlichen Lichter, die undeutlichen
leuchtende Sterne wären, leuchtende
behielt ich sie in den Händen
Mein Schatz, versuch mich zu finden, mich zu finden
such in den Straßen der Stille
einsam wird sich meine Gestalt verflüchtigen
| |
