 |
Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος & Χρήστος Οικονόμου
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Φάμελλος
Τις νύχτες που φαλτσάριζες και μου `ριχνες
θολά χαμόγελα κι ελπίδες φωτεινές
από το μοβ σου το κραγιόν φιλιά στο γράμμα μου
ήτανε κούκλα μου παιχνίδι.
Σ’ ένα δωμάτιο παιδικό που `χε στους τοίχους του
κηλίδες αίμα από παιχνίδια ζωντανά
σε μια αφίσα μια μικρούλα που σιγόκλαιγε
κι εσύ την έκανες γριά.
Ήσουνα έμβρυο όταν σου πρωτοβάζανε
ορό στο αίμα σου και δόσεις LSD
θόλωσε η σκέψη και το μυαλό σταμάτησε
σε στάση αλλόκοτη, νεκρή.
Τα παιχνιδάκια μεσ’ τα χέρια σου σκεπάστηκαν
από τη σκόνη των αιώνων την ξανθιά
μα σε κράτησαν ζωντανή οι μαγαζάτορες
και στην βιτρίνα τους σε στήσαν μοναχιά.
Δημοκρατία όμως φυλάξου από τα τέκνα σου
που για τη μοίρα τους εκδίκηση ζητάν
κι ας είσαι ανάπηρη, δε θα κωλώσουν
θα ξεκάνουν μια χαρά.
|  |
лирика: Manolis Famellos & Hristos Oikonomou
lyrics
музыка: Manolis Famellos
Первое исполнение: Manolis Famellos
Ночами, когда ты фальшивила и мне бросала
туманные улыбки и надежды светлые;
от лиловой твоей помады поцелуи на моём письме, -
это была, кукла моя, игра.
В одной комнате детской, на стенах которой
пятна крови от игр живых,
на одной афише - малышка, которая тихо плакала,
а ты сделала из неё старуху.
Ты была зародышем, когда тебе впервые влили
сыворотку в твою кровь и дозы ЛСД,
затуманилась мысль и разум остановился
на остановке сумасбродной, мёртвой.
Игрушки в твоих руках покрылись
пылью веков золотистой,
но тебя удержали живой хозяева магазинов
и на их витринах тебя выставили одну.
Демократия, однако, поберегись своих сынов,
которые для их судьбы месть просили,
пусть даже ты искалеченная, они не отступят:
будут чинить расправу прекрасно!
| |
