 |
Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Μες στις παλάμες μου κρατώ
το όνειρο που ράγισε
το όνειρο που μάτωσε
μ’ εκείνο το φιλί
Κι όπως με κοίταζες γλυκά
ψιθύρισες δειλά ένα γεια
και στη φτωχή μου την καρδιά
έπιασε βροχή
Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
για να μη με δεις
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
και στεναχωρεθείς
μα όταν έκλεισες την πόρτα
τα χαράματα
τότε ξέσπασα αγάπη μου σε κλάματα
Και φωνάζω τ’ όνομά σου
σπάω πράγματα δικά σου
και το άδικο με πνίγει
που τελειώσαν όλα ξαφνικά
Και με μένανε θυμώνω
που έκρυψα καλά τον πόνο
και σε άφησα να φύγεις
από τη ζωή μου έτσι απλά
Μες στις παλάμες μου κρατώ
το σύννεφο που έμεινε
το σύννεφο που έγινε
το δάκρυ απ την ψυχή
Θυμήθηκα όσα ζήσαμε
μισήσαμε ή αγαπήσαμε
και στη φτωχή μου την καρδιά
πάλι έπιασε βροχή
|  |
Versuri: Yioryos Theofanous
Muzică: Yioryos Theofanous
Prima de performanţă: Adonis Remos
În palmele mele țin
Visul care s-a spart,
Visul care a sângerat
Odată cu acel sărut.
Și în timp ce mă priveai duios
Ai șoptit timid un "pa"
Și în săraca mea inimă
A început să plouă.
Și mi-am ascuns fața
Ca să nu mă vezi,
Să nu-ți rămână (în minte) această imagine
Și să te întristezi.
Dar când ai închis ușa
În zori,
Atunci, iubirea mea, am izbucnit în plâns.
Și strig numele tău,
Sparg lucruri de ale tale
Și mă sufocă nedreptatea
Căci totul s-a terminat pe neașteptate.
Și mă înfurii pe mine însumi
Pentru că am ascuns bine durerea
Și te-am lăsat să pleci
Din viața mea atât de simplu.
În palmele mele țin
Norul care a rămas,
Norul care a devenit
Lacrima din suflet.
Mi-am amintit tot ceea ce noi am trăit,
Am urât sau am iubit
Și în săraca mea inimă
A început din nou să plouă.
| |
