 |
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
|  |
Lyrics: Dimitris Apostolakis
Music: Dimitris Apostolakis
First version: Psaradonis
I have a ravenous tiger within me
which always waits for me
and I for her,
I hate her and she hates me, and she wants to kill me
but i hope that she will become friendly
with time.
She has her teeth on my heart, her claws on my mind
and for my own sake
I fight for her
And she makes me hate all the good things in this world
so that i can sing to her with the deepest of sorrows.
She forces me to cross mountains, valleys and chasms
in order to embrace her
in the wildest of dances,
And when, at cold nights, she remembers her cages
she lends me her pelt
to wear.
And when sometimes we lie drunk,
almost in peace,
so that each one can sleep,
this still silence is like the one before the storm,
like the final moment
before she attacks.
| |
