 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιώργος Δημητριάδης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Νομίζω πως δε σε θυμάμαι πια
τα μάτια μου βαριά να δουν εσένα
κοιτάζω μια παλιά σου carte postale
ποιος έγραψε μ’ αυτά τα γράμματα τα ξένα
Τώρα έχω ένα σπίτι
που ποτέ δεν έχεις δει
τώρα έχω ένα αμάξι
που ποτέ δεν έχεις μπει
και μια λύπη, αχ! μια λύπη
που δεν έχεις φανταστεί
Γιατί όλα προχωρούν χωρίς εσένα
κι αυτό τώρα λέγεται ζωή
Νομίζω πως σε ξέχασα αλλά
τις νύχτες που μετρώ το χρόνο μόνη
το χέρι σου μου πλέκει τα μαλλιά
το χάδι σου αυτό ακόμα με σκοτώνει
|  |
Versuri: Nikos Moraitis
Muzică: Yioryos Dimitriadis
Prima de performanţă: Alkistis Protopsalti
Cred că nu-mi mai amintesc de tine,
Ochii mei (sunt prea) grei să te vadă,
Privesc o veche carte poștală de-a ta
Cine a scris cu aceste litere străine?
Acum am o casă
Pe care nu ai văzut-o niciodată.
Acum am o mașină
În care nu ai intrat niciodată
Și o tristețe, ah! o tristețe
Pe care nu ți-ai imaginat-o.
Pentru că toate merg mai departe fără tine
Și acum asta se numește viață.
Cred că te-am uitat dar
Nopțile când măsor timpul singură
Mâna ta îmi împletește părul,
Acea mângâiere a ta încă mă omoară.
| |
