 |
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου
Σαν παιδιά χωρίς γονείς όλοι εμείς,
μετά τις 12 στα σπίτια μας γυρνάμε,
τόσοι φίλοι συγγενείς κι όμως κανείς,
ένα τηλέφωνο να μάθει πώς περνάμε,
τα παιδιά που συναντώ, όταν θα βγω,
έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου,
πίνουν καπνίζουν κι αγαπούν όπως εγώ,
όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου.
γι’ αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου ’ χει μείνει,
γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ με ένα καφέ και μια ασπιρίνη.
Σα παιδιά χωρίς γονείς πόσο να πιεις,
να δεις διπλά όσα και μόνα τους πονάνε,
πόσα χρόνια ν’ αρνηθείς προτού τα δεις,
μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε.
Τα παιδιά που συναντώ μελαγχολούν
βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που χει αργήσει
κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιουν,
κι όμως κανείς τους δε τολμάει να τα ζήσει.
Γι’ αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου χει μείνει,
γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ,
θα νικηθώ μ’ ένα καφέ και μια ασπιρίνη.
|  |
Tекст: Yerasimos Efangelatos
Mузика: Kostas Tsirkas
Прва представа: Natasa Bofiliou
Kao deca bez roditelja smo svi mi
Posle 12 vraćamo se kući
Toliko prijatelja, rođaka, međutim niko
Da pozove jednom telefonom, da sazna kako smo
Ljudi koje srećem kad izađem
Imaju muke koje liče na moje
Piju, puše i vole kao i ja
Ali niko od njih mi ne prilazi bliže
Zbog toga i ja ću se uspavati sa otvorenim prozorom
Da suočim sebe sa životom koji mi je ostao
Zbog toga i ja ću se uspavati i kada se probudim, pre nego što se obučem
Pobediću sebe sa jednom kafom i jednim aspirinom
Kao deca bez roditelja, koliko treba da popiješ
Da vidiš duplo one koji i sami pate
Koliko godina da to odbijaš, pre nego ih vidiš
Kako pred tvojim očima prolaze izgubljena
Ljudi koje srećem su melanholični
Vide budućnost kao ljubav koja je zakasnila
Sanjaju noću kada piju
Ali niko se ne usuđuje da snove proživi
Zbog toga i ja ću se uspavati sa otvorenim prozorom
Da suočim sebe sa životom koji mi je ostao
Zbog toga i ja ću se uspavati i kada se probudim, pre nego što se obučem
Pobediću sebe sa jednom kafom i jednim aspirinom
| |
