 |
Στίχοι: Θοδωρής Μανίκας
Μουσική: Θοδωρής Μανίκας
Πρώτη εκτέλεση: Thirty Ντέρτι
Ήμασταν στον αέρα, σ’ ένα άλλο ταξίδι
πρίγκιπες μιας νιότης τόσο μακρινής.
Περάσανε τα χρόνια και είναι σαν μια μέρα
όσα κάναμε δεν τα `σβησε κανείς...
Πέρασαν από πάνω μου κορμιά και φίλοι,
πατρίδα, εχθροί, δουλειές και τα φιλιά μιας τρελής
μα μέσα μου βαθιά η σπίθα είχε ξεμείνει,
περίμενα πως θα ξαναφανείς...
Και ξαφνικά, ξαφνικά...
είμαστε στον αέρα όπως παλιά,
όπως παλιά...
Είμαστε στον αέρα!
Όταν σκορπίσαμε, νόμιζα πως θα `ταν για λίγο,
πως κάτι θα μας έφερνε και πάλι μαζί.
Θυμό και λύπη πήρα από τον κόσμο πριν του ξεφύγω,
πριν χτίσω την δική μου φυλακή.
Γιατί στον έξω κόσμο τριγυρνούσαν λύκοι
που θα `θελαν να με πείσουν ότι είμαι αρνί.
Τα όνειρα μου, λοιπόν, τα `ξέραν τέσσερις τοίχοι
μέχρι που ξαναφάνηκες εσύ...
Και ξαφνικά, ξαφνικά...
είμαστε στον αέρα όπως παλιά,
όπως παλιά...
Είμαστε στον αέρα όπως παλιά...
|  |
Lyrics: Thodoris Manikas
Music: Thodoris Manikas
First version: Thirty Derti
We were on air, in a different journey
Princes of a distant youth
Years passed by and it is like a day
All we made nobody couldnt erase them!
Bodies and friends were passed over me
Homeland, enemies, jobs and the kisses of a crazy woman
But deep inside me, the spark had remained
I was waiting for you to come out again
And, suddenly, suddenly
we are on air like the old times
like the old times
We are on air!
When we scattered, I believed that it would be just for a while
That something would bring us together again
I took anger and sorrow from the world, before my escape
Before I built my own prison
Because wolves were wandering around to the outside world
Who wanted to convince me that I am a lamb
my dreams, therefore, were known of these four walls
Until you reappeared
And, suddenly, suddenly
we are on air like the old times
like the old times
We are on air!
| |
