 |
Στίχοι: Νίκος Βαξαβανέλης
Μουσική: Βασίλης Κελαϊδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Κόλλησαν του ρολογιού οι δείχτες
δεν περνούν της μοναξιάς οι νύχτες
κόλλησε κι η σκέψη μου σε σένα
σ’ έχασα και έχασα και μένα
Βλέπω της ζωής μας τα κομμάτια
κι ένα δάκρυ έρχεται στα μάτια
σε κοιτώ την πόρτα να ανοίγεις
Θε μου γιατ’’ι σ’ άφησα να φύγεις
Και πού να πάω τώρα μόνος πού να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
νιώθω απέραντο κενό και κάθε νύχτα
με σκιές παραμιλάω
Και πού να πάω τώρα μόνος πού να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα
να σε κρατήσω και πώς να ζήσω
Πίκρα ερημιά μελαγχολία
μια φωνή μου κλαίει στα ηχεία
η ψυχή μου χ’ρωματα αλλάζει
μα το μαύρο μόνο της ταιριάζει
Σκόρπιες γύρω μου φωτογραφίες
όλες οι μικρές μας ιστορίες
τις κοιτώ κι η αγωνία με λιώνει
άραγε χαμογελάς ακόμη
|  |
Tекст: Nikos Vaxavanelis
Mузика: Vasilis Kelaidis
Прва представа: Yiannis Ploutarhos
Zaustavile su se kazaljke sata
Ne prolaze usamljene noći
Zalepljena je i moja misao za tebe
Izgubio sam te, i izgubio sam i sebe
Gledam komadiće našeg života
I jedna suza dolazi na oči
Gledam te kako otvaraš vrata
Bože, zašto sam te pustio da odeš?
I gde da odem, sada sam gde da odem
Svi putevi si ti, ti koju volim
Osećam beskrajnu prazninu i svake noći
Pričam sam sa sobom i sa senkama
I gde da odem, sada sam gde da odem
Svi putevi si ti, ti koju volim
Krivim sebe što nisam mogao
Da te zadržim i kako sad da živim?
Gorčina, pustinja, melanholija
Jedan glas mi plače sa zvučnika
Moja duša menja boje
Ali jedino joj crna pristaje
Rasute oko mene slike
Sve su naše male priče
Gledam ih i ubija me agonija
Pitam se da li se još uvek smeješ
| |
