 |
Στίχοι: Βαγγέλης Καρατζάνος
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Αν η μέρα είχε στόμα και φωνή
θα σου έλεγε πολλά, γνώμη να αλλάξεις
Παίζω θέατρο στου πόνου τη σκηνή
λίγο πριν νυχτώσει, λέω θα ξανάρθεις
Μοιάζει η σκέψη μου καρφί που με ματώνει
σαν ένα λάθος που το κάνω και πληγώνει
και τη θλίψη μου τη βάφω μ’άλλο χρώμα
Κάθε μέρα βρίσκω λίγο εγωϊσμό
να γεμίσω της καρδιάς μου το κενό
να αντέχω, να μην πω "Σε θέλω ακόμα"
Αν η νύχτα είχε στόμα και φωνή
θα σου έλεγε πολλά μήπως και με σώσει
Χάνομαι στα λόγια που μου είχες πει
κι έτσι ζω μαζί σου πριν να ξημερώσει
|  |
Tекст: Vangelis Karatzanos
Mузика: Hristos Papadopoulos
Прва представа: Nikos Makropoulos
Kad bi dan imao usta i glas
Rekao bi ti mnogo,promenila bi mišljenje
Glumim u sceni bola
Malo pre nego što padne noć, govorim da ćeš ponovo doći
Moje misli liče na ekser od kojeg krvarim
Kao greška koju pravim i koja povređuje
I moju tugu bojim drugom bojom
Svakog dana nalazim malo egoizma
Da ispunim prazninu mog srca
Da podnesem, da ne kažem "Još te želim"
Kad bi noć imala usta i glas
Rekla bi ti mnogo, možda bi me i spasila
Nestajem u rečima koje si mi rekla
I tako živim sa tobom pre nego što svane
| |
