 |
Στίχοι: Νίκος Δούλος
Μουσική: Ανδρέας Μέξας
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Το ποτηράκι σου ζωή, ούτε νερό ούτε κρασί,
ήταν καημούς γεμάτο.
Γουλιά γουλιά είπα να το πιω, και στο γυαλί του ας κοπώ,
μα μου πες "άσπρο πάτο".
Τα μονοπάτια σου φωτιά και κάθε ανάσα μαχαιριά,
χτυπάς και δεν λυπάσαι.
Μα εγώ δεν είμαι απ’ αυτούς, που τα `χουν βρει με τους θεούς,
γι’ αυτό ... "πανάθεμα σε".
Δεν είσαι εντάξει βρε ζωή
δεν είσαι εντάξει.
Άλλους κερνάς φτηνό κρασί,
σ’ άλλους φοράς μετάξι.
Κι όποιος πετά σαν τον αητό,
τον σημαδεύεις στο φτερό,
να μην ξαναπετάξει.
Το παραμύθι σου ζωή, το άκουγα από παιδί,
σαν άνοιγα τα μάτια.
Κι εκεί που άπλωνα φτερά, μια κρυφά μια φανερά,
μου τα κανες κομμάτια.
Τα τσακισμένα μου φτερά, σηκώνω άλλη μια φορά,
μεσάνυχτα Σαββάτο.
Στο σκοτεινό σου ουρανό, σαν τον αετό ξαναπετώ
και δεν το βάζω κάτω.
|  |
Tекст: Nikos Doulos
Mузика: Andreas Mexas
Прва представа: Notis Sfakianakis
Tvoja čaša, živote, ni vinom ni vodom,
Bila je ispunjena bolom
Gutljaj po gutljaj sam mislio da je popijem, i neka puknem kao njeno staklo
Ali rekao si mi "Ispij do kraja"
Tvoja staza je vatra i svaki dah nož
Udaraš i ne žališ
Ali ja nisam od onih, koji bi se sreli sa bogovima
Zato, proklet bio
Nisi OK, bre, živote
Nisi OK
Jedne častiš jeftinim vinom
Druge oblačiš u svilu
I ko god poleti kao orao
Obeležiš mu krila
Da ne poleti ponovo
Tvoju bajku, živote, sam slušao od detinjstva
Od kad sam otvorio oči
I tamo gde sam raširio krila, jednom skriveno, jednom primetno
Razbio si ih u komade
Moja slomljena krila, podižem po drugi put
u ponoć u subotu
Na tvom tamnom nebu, kao orao opet letim
I ne spuštam se.
| |
