 |
Στίχοι: GML
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Γαρμπή
Πήγαινα, πάντα πήγαινα
με ίδια βήματα, όπου ήθελε αυτός
Πήγαινα και στεκόμουνα
πάντα δίπλα του και μπροστά ο γκρεμός
Κοίταζα ό,τι κοίταζε
Μοιραζόμουνα ό,τι έχει ο ουρανός κι έβλεπα
Σύννεφα κατακόκκινα
που αρπάζανε απ’ το σπίρτο φωτιά
Κύματα, γκρίζα θάλασσα
κι ένας ήλιος, σαν χαρακιά στα βουνά
Φίλαγα τα δυο χείλη του
στο απέραντο που έχει μέσα η χαρά κι έλιωνα
Σκορπίστε, σύννεφά μου
πετάξτε μακριά
Δε θέλω πια να βλέπω
το ηλιοβασίλεμα
Σκορπίστε, σύννεφά μου
πετάξτε στο Θεό
Αφού δεν έχω εκείνον
δεν έχω κι ουρανό
Σύννεφα κατακόκκινα
Τι απέμεινε, μια ρυτίδα βαθιά
Κάθετα στον ορίζοντα
Να πώς γίνεται το μαζί χωριστά
Γέλασε, με χαιρέτησε
Έτσι έφυγε, όπως φεύγει η σκιά κι έμεινα
|  |
Letra: GML
Música: Nikos Adypas
Desempenho primeiro: Kaiti Yarbi
dei, sempre andei
com o mesmo passo, devo querer isso
Andei e procurei
sempre ao teu lado e a frente o abismo
Olha o que me olha
Parece o que o céu que vi
Nuvens vermelhas
que lançam fogo
Ondas cinzentas do mar
e um sol, como entalhe nas montanhas
bondade dos lábios
no junto que dentro derrete a alegria
Espalham minhas nuvens
voam longe
Não quero mais ver
no crepúsculo
Espalham as minhas nuvens
lanço a Deus
Ao longe não tenho aquele
não tenho céu
Nuvens vermelhas
Que ficam em uma ruga profunda
em todo horizonte
Pelo que se torna junto e separa
Sorri ao saudar
Assim sai, como sai a sombra e a mim
| |
