 |
Στίχοι: Αντώνης Παππάς
Μουσική: Πάνος Καπίρης
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καραφώτης
Δε θέλω πια λεπτό τα μάτια μου ν’ανοίξω
για να μη δω ότι δε σ’έχω να σ’αγγίξω.
Άλλη μια μέρα δε θ’αντέξω να κυλήσει
μ' αυτήν τη γεύση την πικρή που έχει αφήσει
μες στην ψυχή ο έρωτάς μας που ’χει σβήσει.
Ας ήταν όνειρο κακό ότι σε έχασα
κι ας ξυπνούσα μες στο κλάμα το πρωί.
Μα είναι αλήθεια δυστυχώς και δε το ξέχασα
πως μακριά σου θα ξυπνάω μια ζωή.
Ας ήταν όνειρο κακό ότι χωρίσαμε
κι ας ξυπνούσα μες στο κλάμα το πρωί
μα είναι αλήθεια δυστυχώς κι αυτά που ζήσαμε
άφησαν πια την τελευταία τους πνοή.
Πόρτες κλειστές είναι ξανά τα βλέφαρά μου
για να μη δω ότι δεν πλάγιασες κοντά μου.
Άλλη μια μέρα φυλακή με περιμένει
πώς να μη νιώθω την καρδιά μου πληγωμένη
που και ο Θεός πονάει μια αγάπη όταν πεθαίνει.
Ας ήταν όνειρο κακό ότι σε έχασα
κι ας ξυπνούσα μες στο κλάμα το πρωί.
Μα είναι αλήθεια δυστυχώς και δε το ξέχασα
πως μακριά σου θα ξυπνάω μια ζωή.
Ας ήταν όνειρο κακό ότι χωρίσαμε
κι ας ξυπνούσα μες στο κλάμα το πρωί.
Μα είναι αλήθεια δυστυχώς κι αυτά που ζήσαμε
άφησαν πια την τελευταία τους πνοή. (x2)
Ας ήταν όνειρο κακό ότι σε έχασα...
|  |
лирика: Adonis Pappas
lyrics
музыка: Panos Kapiris
Первое исполнение: Kostas Karafotis
Не хочу даже на минуту свои глаза закрыть,
чтобы не увидеть, что нет тебя у меня, чтобы я прикоснулся к тебе;
следующий день не выдержу, чтобы накатил,
из-за этого вкуса горького, который оставила
в душе
наша любовь, что угасла.
Пусть это был сон дурной, что я тебя потерял,
пусть даже я просыпался в плаче утром,
но это - правда, к сожалению, и я этого не забыл,
что вдали от тебя буду просыпаться всю жизнь.
Пусть это был сон дурной, что мы расстались,
пусть даже я просыпался в плаче утром,
но это - правда, к сожалению, у этого, чем мы жили,
остался последний его вздох.
Двери закрытые - это снова мои веки,
чтобы мне не увидеть, что ты не легла рядом со мной;
следующий день-тюрьма меня ждёт...
Как мне не чувствовать моё сердце израненное?
Ведь и Бог страдает, любовь когда умирает...
| |
