 |
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Γιώργος Νταλάρας
Ελευθερία Αρβανιτάκη
Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
|  |
Versuri: Nikos Papazoylou
Muzică: Nikos Papazoylou
Prima de performanţă: Nikos Papazoylou
Alte spectacole:
Haroula Alexiou
Yioryos Dalaras
Eleftheria Arvanitaki
Dar de ce să fie trist cântecul
De parcă s-a desprins brusc din inima mea
Şi în clipa aceasta când sunt inundat de bucurie
A urcat până la buze şi m-a înecat.
„Păstrează-te pentru sfârşit” îmi vei spune.
Te iubesc dar nu am voce să ţi-o spun
Şi aceasta este o durere insuportabilă.
Mă topesc de durere pentru că simt şi eu
(Că) drumul pe care mergem este impracticabil.
„Curaj, va trece” îmi vei spune.
Cum pot să uit părul ei desfăcut,
Nisipul care curgea ca o cascadă
În timp ce se apleca peste mine, mii de sărutări -
Diamante pe care mi le dăruia cu generozitate.
Voi merge chiar dacă nu va ieşi bine pentru mine.
În ce extaz, în ce dans magic
Se poate să se fi născut o asemenea făptură?
De pe ce stea îndepărtată este lumina
Care s-a dus şi s-a ascuns în ochii ei?
Iar eu (sunt) norocosul care a văzut-o.
În privirea ei un cer atât de mic
Fulgeră, se înnorează, se închide în sine
Dar când se lasă noaptea se inundă de lumină,
O lună de august răsare
Şi dinăuntru străluceşte închisoarea.
Cum pot să uit părul ei desfăcut,
Nisipul care curgea ca o cascadă
În timp ce se apleca peste mine, mii de sărutări -
Diamante pe care mi le dăruia cu generozitate.
Voi merge chiar dacă nu va ieşi bine pentru mine.
| |
