 |
Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα
όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα
έγινες φήμη και γι’ αυτό δε φυλακίζεσαι
ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι
Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε
άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε
σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα
στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε
φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε
πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους
και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
|  |
Tекст: Filippos Yrapsas
Mузика: Marios Tokas
Прва представа: Dimitris Mitropanos
Pričaju o tebi bez pitanja "zašto" i ne neopravdano
Kako spavaš u uskoj, staroj Ladadici
Postala si slavna i zbog toga te ne hapse
Živiš u tami nemoralno, ali se ne kuneš
Sijaš u crvenom satenu koji te okružuje
Beli i neprijateljski dim te ispija
Bdiš noćima na kaldrmama, mokrim trotoarima
Na vratima plaćenog raja
Toliko dajem, koliko hoćeš
U Ladadici prodaju ono što hoćeš
Svaka soba je ćelija
Sa dubokim, hrabrim dahom
Hiljade izgubljenih samoća su se našle s tobom
Odlaze brodovi, ali pre nego što odu, zvižde ti
Koliko momaka je došlo da nađu svoju muškost
I davali su ti kukavički svoj džeparac
Toliko dajem, koliko hoćeš
U Ladadici prodaju ono što hoćeš
Svaka soba je ćelija
Sa dubokim, hrabrim dahom
Toliko dajem, koliko hoćeš
U Ladadici prodaju ono što hoćeš
Svaka soba je ćelija
Sa dubokim, hrabrim dahom
| |
