 |
Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου
Άλλες ερμηνείες:
Ελένη Τσαλιγοπούλου
Χρήστος Θηβαίος
Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές
Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή
Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
|  |
Letra: Nikos Portokaloylou
Música: Nikos Portokaloylou
Desempenho primeiro: Nikos Portokaloylou
Outras performances:
Eleni Tsaliyopoulou
Hristos Thivaios
Vi dentro um zumbido
o meu velho amor
tantas tempestades ali
tantos incêndios
Como que fecha a ferida
como que salga a espinha
porque encontramos porquê
tantas causas
Estarei sempre aqui
para guardar o que voou
não te perdoo
por todos os fogos que duvidaste
Estarei sempre aqui
ainda que anos se passaram
não nos perdoo
de medos perdidos
Na estação subterrânea
uma ilusão
na gente calada
esses perdidos
Não entendemos
quando o amor tarda
a ver não tivemos tempo
o fim, nosso princípio
Estarei sempre aqui
para guardar o que voou
não te perdoo
por todos os fogos que esqueceste
Estarei sempre aqui
tantos aos que se passaram
no nos perdoo
de medos perdidos
| |
