 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μπάσης
Τώρα που τα μάτια σου σωπαίνουν
μπαίνουν τα τραγούδια στο συρτάρι
κρύβεται στη νύχτα το φεγγάρι
και τα τριαντάφυλλα θρηνούν
Τώρα που πλαγιάζεις λυπημένη
βγαίνει ένα παράπονο στις στράτες
πνίγει τους ανύποπτους διαβάτες
Και τους κάνει αναίτια να πονούν
Τώρα που `χεις γίνει κάποιος στίχος
ήχος μακρινός πικρής φλογέρας
βάζει τα φτερά του ο αγέρας
Και το παραθύρι μου χτυπά
Τώρα που η ζωή μας έχει κάνει
Φτάνει να μου λες, δεν πάει άλλο
πώς απ’ την καρδιά μου να σε βγάλω
που ’μαθε από σένα ν’ αγαπά
|  |
Text: Lefteris Papadopoulos
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Dimitris Mitropanos
Weitere Aufführungen:
Dimitris Basis
Jetzt, da deine Augen schweigen
kommen die Lieder in die Schublade
in der Nacht versteckt sich der Mond
und die Rosenstöcke wehklagen
Jetzt, da du dich traurig schlafen legst
geht eine Beschwerde auf die Straßen
sie erschrickt die nichts ahnenden Passanten
und führt grundlos dazu, dass sie leiden
Jetzt, da du irgendein Text geworden bist
unruhig, weit, bitter, brennend
schwingt die Luft ihre Flügel
und mein Fenster klappert
Jetzt, da unser Leben gelaufen ist
passiert es , dass du mir sagst, es geht nicht anders
wie soll ich dich aus meinem Herzen herausbringen
das von dir gelernt hat, dass es liebt
| |
