 |
Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Όποιος την άνοιξη στα μάτια την κοιτά
κι όποιος δεν πρόλαβε να πέσει στη φωτιά της
κι έκανε λάθη όπως λένε ιστορικά
κρατάει μόνο την κομμένη φορεσιά της
Ψάχνει ένα ξύλινο αλογάκι ν’ ανεβεί
και μία λίμνη παγωμένη να χορέψει
γιατί τα λόγια του δεν είναι προσευχή
κι από τις στάχτες δεν μπορεί να δραπετεύσει
Που να μας παν, τα λόγια της νύχτας τα γλιστρήματα,
του ξεπεσμένου άγγελου, τα βήματα
σε χάρτες που καήκανε, σε πλοία που βουλιάξανε
Που να μας παν, αγάπες που τον δρόμο τους αλλάξανε
Όποιος δεν κάθισε σε Ίκαρου σκιά
κέρινα δάκρυα για τον έρωτα να στάξει
και η αρρώστια του δεν βρίσκει γιατρειά,
Πρέπει το όνειρο να φεύγει όταν χαράξει
Και μένει πάντα ένα παιδί μοναχικό
που δε μοιράστηκε κρυψώνες και παιχνίδια
και πριονίζει ένα χάρτινο ουρανό
Κάνει τα λόγια του ξυράφια και λεπίδια
|  |
Versuri: Isaak Sousis
Muzică: Lavredis Mahairitsas
Prima de performanţă: Yiannis Kotsiras
Oricine privește primăvara în ochi
Și oricine nu a avut timp să cadă în focul ei
Și a făcut greșeli, cum s-ar spune, istorice,
Ține doar straiul ei tăiat.
Caută un căluț de lemn pe care să se urce
Și un lac înghețat pe care să danseze,
Deoarece cuvintele lui nu sunt rugăciune
Și din cenuși nu poate evada.
Unde să ne ducă cuvintele nopții, alunecările,
Pașii îngerului căzut?
Pe hărți care au ars, pe vase care s-au scufundat.
Unde să ne ducă iubiri care și-au schimbat drumul?
Oricine nu a stat în umbra lui Icar
Să verse lacrimi de ceară din iubire
Și boala lui nu găsește leac,
Trebuie ca visul (lui) să plece când se crapă de ziuă.
Și rămâne întotdeauna un copil singuratic,
Care nu a împărtășit ascunzători și jucării
Și taie cu ferăstrăul un cer de hârtie,
Își face cuvintele brice și lame.
| |
