 |
Στίχοι: Λίνα Δημοπούλου
Μουσική: Στέργιος Γαργάλας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Μια σκιά
σου θάμπωσε το πρόσωπο, αλλού κοιτάς
στα μάτια σου το χρώμα του πικρού
στα χείλη τη σκουριά κρατάς
και δε μιλάς, και δε μιλάς
Πώς μπορώ
το γέλιο σου που το ‘σβησα με μια γραμμή
να κλέψω όλα τ άστρα του ουρανού
και να το φτιάξω απ την αρχή
πριν φύγει η νύχτα αυτή
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
που λένε εγωισμό
Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυο
Μια φωνή
και η χαρά σου ράγισε σαν το γυαλί
που χάραξε τη μοίρα της καρδιάς,
και δάκρυ τώρα αιμορραγεί ζεστή πληγή
βαθιά πληγή
Πως μπορώ στον κόσμο σου που κλείδωσες
να βρω κλειδί και κει να επιστρέψω
σαν φονιάς, το σφάλμα μου να δικαστεί
συγγνώμη και ντροπή
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
που λένε εγωισμό
Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυο
|  |
Lyrics: Lina Dimopoulou
Music: Steryios Yaryalas
First version: Dimitris Mitropanos
A shadow
bleared your eyes, you turn elsewhere
your eyes have a bitter color
on your lips you keep the rust,
and you don't talk, and you don't talk.
How could I
steal all the sky's starts and
your laughter, eraised by a line of mine,
fix right from the start
before this night is gone?
Drip your bitterness into my cup
and as if it was a poison I'll drink it, regreating,
and I will kill this wild snake
which is called egotism.
Drip our bitterness into my cup,
and as if it was a poison I'll drink it, regreating,
and don't bring down the last bridge
between the two of us
Just a word (was enough)
and your joy broke like a glass
that marked your hearts destiny,
and tears now are bleeding from the fresh wound,
a deep wound.
How could I find a key and return back
to your world, where you're locked
my action should be trialed as if I was a killer
I apologize and feel shame
Drip your bitterness into my cup
and as if it was a poison I'll drink it, regreating,
and I'll kill this wild snake
which is called egotism.
Drip our bitterness into my cup,
and as if it was a poison I'll drink it, regreating,
and don't bring down the last bridge
between the two of us.
| |
