 |
Στίχοι: Νένα Χρονοπούλου
Μουσική: Σταύρος Εκιζόγλου
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Διονυσίου
Μου έμαθες μάνα πως η αλήθεια
θέλει ελεύθερη να ζει
μακριά από ψέμα και συνήθεια
την πλάση αυτή να οδηγεί
Μου έμαθες πως οι αντιστάσεις
θέλουνε δυνατή ψυχή
και πως οι ηθικές προτάσεις
δεν έχουν πάντα ηθική
Ξέχασες όμως να μου μάθεις
πως η ματιά θα `ναι υγρή
πως η ζωή μου δίχως δάκρυ
θα φαίνεται ανιαρή
Ξέχασες όμως να μου μάθεις
πόσο πληγώνει η ψευτιά
πόσο πονάει η κακία
πως πέθανε η ανθρωπιά
Μου έμαθες μάνα να ελπίζω
τα δύσκολα να ξεπερνώ
μου έμαθες να πετώ στο γκρίζο
να βλέπω απ’ τον ουρανό
Μου έμαθες το κακό να νιώθω
για να προλάβω δεν μπορώ
να υποχωρώ όχι από φόβο
αλλά γιατί είναι πιο σωστό
Ξέχασες όμως να μου μάθεις
πως η ματιά θα `ναι υγρή
πως η ζωή μου δίχως δάκρυ
θα φαίνεται ανιαρή
Ξέχασες όμως να μου μάθεις
πόσο πληγώνει η ψευτιά
πόσο πονάει η κακία
πως πέθανε η ανθρωπιά
Ξέχασες όμως να μου μάθεις
πόσο πληγώνει η ψευτιά
πόσο πονάει η κακία
πως πέθανε η ανθρωπιά
|  |
Teksty: Nena Hronopoulou
Muzyka: Stavros Ekizoylou
Pierwszy występ: Stelios Dionysiou
Wytłumaczyłaś mi to mamo
Że prawda pragnie wolno żyć
Z dala od zadawania kłamu
Chce odwieść cały ziemski byt
Ażeby wytrwać w opozycji
Należy duszę silną mieć
I że w etycznej propozycji
Etosu może nie być też
Lecz zapomniałaś mnie nauczyć
Że świat oglądać mam przez łzy
Że gdy me oko się wysuszy
Życie bez sensu zda się mi
Lecz zapomniałaś mnie nauczyć
Jak kłamstwo rani niczym nóż
Jak zło potrafi mnie zasmucić
Gdy człowieczeństwa nie ma już
Nadziei mamo mnie uczyłaś
Abym trudności przetrwać mógł
Abym w bezkresny cień wzlatywał
Z odwagą patrząc z nieba w dół
Uczyłaś mnie też zło wyczuwać
Przewidzieć wciąż nie mogę go
Ze strachu mam się nie odsuwać
Lecz gdy to słuszne - zrobić to
Lecz zapomniałaś mnie nauczyć
Że świat oglądać mam przez łzy
Że gdy me oko się wysuszy
Życie bez sensu zda się mi
Lecz zapomniałaś mnie nauczyć
Jak kłamstwo rani niczym nóż
Jak zło potrafi mnie zasmucić
Gdy człowieczeństwa nie ma już
Lecz zapomniałaś mnie nauczyć
Jak kłamstwo rani niczym nóż
Jak zło potrafi mnie zasmucić
Gdy człowieczeństwa nie ma już
| |
