 |
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης
Είχα μάθει να `σαι εκεί κάθε πρωί
να μου φέρνεις τον καφέ μ’ ένα φιλί
Είχα μάθει να μου δίνεις τα κλειδιά
και να φεύγουμε μαζί για τη δουλειά
Μα τώρα μένω μόνος μου
αλλού με πάει ο δρόμος μου
κι είναι όλα περασμένα ξεχασμένα
Μην μου ζητάς τη γνώμη μου
Είν’ άχρηστη η συγγνώμη μου
αφού είσαι πιο καλά χωρίς εμένα
Είχα μάθει να σ’ ακούω να μιλάς
να θυμώνεις, ν’ αγριεύεις, να γελάς
Είχα μάθει να ζηλεύεις σαν τρελή
να `σαι εκεί την κάθε δύσκολη στιγμή
Εγώ είμαι τώρα μόνος μου
αλλού με πάει ο δρόμος μου
κι είναι όλα περασμένα ξεχασμένα
Μη μου ζητάς τη γνώμη μου
Είν’ άχρηστη η συγγνώμη μου
αφού είσαι πιο καλά χωρίς εμένα
|  |
Versuri: Aris Davarakis
Muzică: Hristos Nikolopoulos
Prima de performanţă: Dimitris Basis
Mă învățasem să fii acolo în fiecare dimineață,
Să-mi aduci cafeaua cu un sărut
Mă învățasem să-mi dai cheile
Și să plecăm împreună la serviciu.
Dar acum locuiesc singur,
În altă parte mă duce drumul meu
Și totul este uitat.
Nu îmi cere părerea,
Sunt inutile scuzele mele
De vreme ce ești mai bine fără mine.
Mă învăţasem să te aud vorbind,
Înfuriindu-te, speriindu-te, râzând,
Mă învăţasem să fii geloasă ca o nebună,
Să fii acolo în fiecare moment greu.
Eu acum sunt singur,
În altă parte mă duce drumul meu
Și totul este uitat.
Nu îmi cere părerea,
Sunt inutile scuzele mele
De vreme ce ești mai bine fără mine.
| |
