 |
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Θεοδόσης
Άλλες ερμηνείες:
Μιχάλης Βιολάρης
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει.
Το σπίτι που γεννήθηκα ίδιο στην ίδια στράτα
στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ’ όλα του τα νιάτα.
Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα·
και ανόθευτο και αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα.
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζή και με προσμένει.
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει.
|  |
Lyrics: Kostis Palamas
Musica: Mihalis Terzis
Prima esecuzione: Dionysis Theodosis
Altri spettacoli:
Mihalis Violaris
La casa dove nacqui la calpestino pure gli estranei
è un fantasma e mi invita, è un'anima e mi aspetta.
La casa dove nacqui uguale nella stessa strada
sempre si erge negli occhi miei in tutta la sua giovinezza.
La casa lascia che ne adulterino la forma ed il colore:
e integra ed intatta mi aspetta ancora
La casa dove nacqui la calpestino pure gli estranei
è un fantasma, e come inviolata mi vive e mi aspetta.
La casa dove nacqui la calpestino pure gli estranei
è un fantasma e mi invita, è un'anima e mi aspetta.
| |
