 |
Στίχοι: Ναταλί
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Γονίδης
Έξω βροχή, ένας αέρας που ουρλιάζει
μέσα σιωπή σαν δικαστής που με δικάζει
κι εγώ παρέα μ’ ένα δάκρυ ν’ απορώ
γιατί μ’ άφησες εδώ;
Πώς μ’ άφησες να ζω χωρίς εσένα;
δε μπόρεσες να δεις τι ήσουν για μένα
στη σκέψη πως σε έχασα παγώνω
τα πάντα στη ζωή μου ήσουν μόνο
Μ’ ένα σου ρούχο να κρατάω αγκαλιά μου
η πολυθρόνα που καθόσουν συντροφιά μου
να ψάχνω λόγους και συνέχεια να ρωτώ
γιατί μ’ άφησες εδώ;
Πώς μ’ άφησες να ζω χωρίς εσένα;
δε μπόρεσες να δεις τι ήσουν για μένα
στη σκέψη πως σε έχασα παγώνω
τα πάντα στη ζωή μου ήσουν μόνο
|  |
Tекст: Natali
Mузика: Kyriakos Papadopoulos
Прва представа: Stamatis Yonidis
Напољу пада киша, ветар урличе
У тишини као судија који ми суди
А ја сам у друштву једне сузе и питам се
Зашто си ме оставила овде?
Како си ме оставила да живим без тебе?
Ниси могла да видиш шта си била за мене
Леди ме мисао да сам те изгубио
Била си ми само све у животу
Твоју гардеробу грлим
Ту је фотеља на којој смо седели заједно
Тражим разлоге и стално питам
Зашто си ме оставила овде?
Како си ме оставила да живим без тебе?
Ниси могла да видиш шта си била за мене
Леди ме мисао да сам те изгубио
Била си ми само све у животу
| |
