 |
Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου & Δήμητρα Γαλάνη
Μια παλιά φωτογραφία
κι ένα γράμμα ξεχασμένο
κάποιο όνειρο χαμένο
μου θυμίσανε ξανά.
Και στα χέρια σαν το πήρα
με λαχτάρα όπως πρώτα
άνοιξε του νου η πόρτα
και προβάλλαν τα παλιά.
{Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν.}
Μέσα απ’ τη φωτογραφία
πάλι μου χαμογελούσε
και στο γράμμα μου μιλούσε
όπως τότε τρυφερά.
Και ξανάζησα για λίγο
τα παλιά τα χτυποκάρδια
τ’ αξημέρωτα τα βράδια
τα ατέλειωτα φιλιά.
{Οι αναμνήσεις γίνανε βόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να πέτρωνες καρδιά μου δόλια
να μη σε πλήγωναν.}
|  |
Versuri: Alekos Kayiadas
Muzică: Yioryos Zabetas
Prima de performanţă: Viky Mosholiou
Alte spectacole:
Haroula Alexiou & Dimitra Yalani
O fotografie veche
Şi o scrisoare uitată,
Un vis pierdut
Mi-au reamintit.
Şi când am luat-o în mâini
Cu nerăbdare ca înainte
S-a deschis uşa minţii
Şi a apărut trecutul.
Amintirile au devenit gloanţe
De-ai împietri, săraca mea inimă,
De-ai împietri, săraca mea inimă,
Să nu te rănească. (x2)
Din fotografie
Îmi zâmbea din nou
Şi în scrisoare îmi vorbea
Ca atunci, tandru.
Şi am retrăit pentru puţin timp
Vechile palpitaţii,
Serile nesfârşite,
Sărutările interminabile.
Amintirile au devenit gloanţe
De-ai împietri, săraca mea inimă,
De-ai împietri, săraca mea inimă,
Să nu te rănească. (x2)
| |
